Oates jak zwykle pisze o Ameryce. I nie chodzi tu tylko o miejsce akcji. Chodzi o napisanie amerykańskiej historii od środka i o obnażanie amerykańskich schematów zachowania i myślenia.

Oto mamy bohaterkę. Rodzice imigranci, rozczarowani i zagubieni w nowym świecie, który miał być rajem, nową Jerozolimą, miastem na wzgórzu. W ojcu, grabarzu, wzbiera zgorzknienie, matka boi się odezwać ze strachu przed ojcem. Bracia uciekają z domu. Pierwsza część historii Rebeki, bo tak ma na imię bohaterka, kończy się tragedią, która jeszcze bardziej wykoślawia jej niełatwe i tak życie. Potem jest szybkie małżeństwo ze skłonnym do bitki i wypitki Tignorem - głupstwo, jakie może popełnić tylko ktoś krańcowo spragniony miłości i akceptacji. Małżeństwo kończy się gwałtownie, pozostaje po nim syn i postanowienie zmiany. I od tej pory życie Rebeki zmienia się tylko na lepsze. Jaką cenę za to "lepsze" trzeba codziennie płacić, wie tylko Rebeka. Na końcu czeka ją sukces, jako nagroda za bycie silną, bo ciągle w książce przewija się Darwinowskie hasło, że przetrwają najsilniejsi (i tu ładnie echem odpowiada profesja kuzynki Rebeki, która naukowo zajmuje się właśnie antropologią ewolucyjną).

Rebeka wie, że jeśli w jej życiu nareszcie ma się coś udać, musi porzucić swoją tożsamość: nie może być biedną, skrzywdzoną przez życie imigrantką, smutną, wyobcowaną i nieufną. Postanawia wymyślić siebie od nowa, zmienia wszystko: nazwisko, wygląd, swoją dotychczasową historię. Od tej pory już do końca życia gra. Co przewrotne, i tak bardzo do Oates podobne: początek przemianie daje wydarzenie, które samo w sobie było pomyłką, fałszywym krokiem.Ten fałsz od tej pory będzie Rebece zawsze towarzyszył.

Oates nie daje usnąć naszej sile sądzenia, wciąż zadając niewygodne pytania: dlaczego Rebeka tęskni za potworem, który od samego początku ją krzywdził?, dlaczego nie potrafi przyjąć ciepła oferowanego przez panią Lutter?, dlaczego ten, który najmniej na to zasługuje, zna prawdę o Rebece i dlaczego jej nie wydaje? czy karą za udawanie będzie niechęć tego, kogo najbardziej kochamy? czy można poświęcić siebie dla dobra dziecka? itd.

Opowieść Oates rozgrywa się w określonym miejscu, w Ameryce. Gdzie indziej być może nie miałaby tego słodko-gorzkiego wydźwięku: uśmiechaj się nawet gdy cię boli, gdy się boisz, gdy nienawidzisz, gdy pogardzasz, gdy nie ufasz - a wtedy, kto wie, może historia z happy endem stanie się twoim udziałem.