"Trąd" to jedna z moich ulubionych książek. Bardzo obrazowo opisuje nieszczęśliwego człowieka, uciekającego przed swoim niespełnionym życiem. Gdzie uciec? Do Afryki. Miejsca przygody i cudownych podróży. Ale ta myśl jest dla bohatera przewrotna, w powieści nie chodzi o przeżycia w stylu Karen Blixen. Autor definiuje to inaczej : wszyscy, którzy uciekają, którzy chcą zacząć od nowa, tak naprawdę nie mają szans. Niespełnione marzenia, złamane serce, poczucie winy - to jest jak trąd. Raz zaszczepione w naszym umyśle, pozostaje tam na zawsze. Więcej: ta choroba przyciąga jak magnes wszystkich innych na nią cierpiących. Nie uciekniesz do Afryki, nie znajdziesz na nią skutecznego lekarstwa, pogódź się ze swoim nieszczęściem.

Każdy, kto chociaż raz cierpiał, znajdzie w tej książce dokładny zapis swoich niepokojów. Nie jest to zbyt pocieszająca historia, ale mnie przyniosła spokój. Dlaczego? Czasem lubię wiedzieć, że nie jestem sama.