Książka niniejsza stanowi próbę maksymalnie obiektywnej, opartej na ogromnej liczbie niepublikowanych dokumentów i innych źródeł, analizy armii napoleońskiej z zewnątrz i od wewnątrz, zrozumienia ludzi idących w szeregach cesarskich pułków, opowiedzenia o ich życiu, ukazania blasku triumfalnych parad i błota na biwakach, pracy wysokich oficerów sztabowych i mało znanych urzędników, imponujących świt generałów, smrodu i krwi w zaniedbanych szpitalach, opowieści wreszcie o więziach łączących tych ludzi, o ich stosunku do przyjaciół, wrogów, sprzymierzeńców i zrozumienia być może najważniejszego – roli armii Napoleona w procesach społecznych we Francji i na kontynencie europejskim.

Autor postawił sobie za cel badanie, do którego mogliby odwoływać się wszyscy historycy, miłośnicy historii oraz po prostu ludzie zainteresowani burzliwą i zadziwiającą epoką wojen I Cesarstwa. Autor zajmował się tematyką napoleońską, w zasadzie jak daleko sięga pamięcią, a przez ostatnie dwadzieścia lat miał możliwość pracy w archiwum, gdzie zebrano najwięcej dokumentów na badany temat. Chodzi o Archiwum Służby Historycznej armii francuskiej w zamku Vincennes (Service Historique de l’Armee de Terre, noszącej obecnie nazwę Service Historique de la Défense), mieszczącym się niedaleko Paryża.

Przy pisaniu książki wykorzystano niemal 10 000 akt personalnych żołnierzy i setek oficerów, generałów oraz marszałków Cesarstwa, tysiące współczesnych listów, rozkazów, rozporządzeń i raportów. Należy zauważyć, że niektóre badania, na których oparła się ta praca, nie zostały jeszcze przeprowadzone przez historyków francuskich [sic!] – w szczególności dotyczy to akt personalnych, rzadko analizowanych przez specjalistów od tematyki napoleońskiej, choć André Corvisier i jego uczniowie uczynili to w stosunku do wojsk królewskiej Francji.

[Napoleon V, 2014]