25 października 1946 roku. Do King's College w Cambridge zaproszony został wtedy prelegent dr Karl Popper. Miał za zadanie wygłosić odczyt o niewinnym dla Wittgensteina i jego zwolenników tytule "Czy istnieją problemy filozoficzne?". Wykład okazał się gromem rażącym ideologię Wittgensteina. Natomiast sala stała się gladiatorską areną dla wojujących intelektualnie silnych charakterów.

"Pogrzebacz Wittgensteina" to pasjonująca historia o tym, jak jeden z najsłynniejszych umysłów XX wieku, zmagający się ciągle z problemami życia Popper, wyzwał na intelektualny pojedynek rozpieszczanego przez życie (choć trzeba przyznać - mającego genialny umysł) Wittgensteina.

Choć obaj urodzili się w Wiedniu, na skutek różnych doświadczeń odmiennie ukształtowała się ich osobowość oraz poglądy. Wittgenstein pochodził z bogatej rodziny, natomiast Popper zmagał się z biedą. Inaczej też toczyły się ich losy w czasach I i II wojny światowej. Społeczne i kulturowe doświadczenia doszły do głosu w trakcie ich pierwszego i najgłośniejszego spotkania - 25 października 1946.

"Weźmy następujące składniki: dyskusję o podstawowym znaczeniu dla filozofii, za której przyszłość obaj ci ludzie czuli się odpowiedzialni; dzielące protagonistów kulturowe, społeczne i polityczne różnice; obsesję, która ogarnęła jednego z nich na punkcie drugiego, podczas gdy ten drugi jest całkowicie pochłonięty sobą; pozbawiony hamulców styl ich komunikowania się z innymi; skomplikowane związki z ich patronem Russellem - i wrzućmy je wszystkie razem do kotła, jakim była sala H3, a potężny wybuch zda się jedynie kwestią czasu"*.

A co było przyczyną tej konfrontacji? Wittgenstein, twórca "Traktatu logiczno-filozoficznego", uważał, że wszystkie problemy filozoficzne wynikają jedynie z niewłaściwego użycia języka. Popper nie zgadzał się z tym poglądem. Był zdania, że w filozofii istnieją poważne problemy warte rozważań i dyskusji. Wiedząc, że napotka opór ze strony Wittgensteina, bardzo długo i gruntownie przygotowywał się do dyskusji z nim. Uzasadnienie poglądu Karla Poppera można znaleźć w rozległości jego zainteresowań (politologia, socjologia, nauka itd.) związanych z filozofią. Z jego najważniejszych dzieł można wymienić między innymi: "Społeczeństwo otwarte i jego wrogowie", "Logika odkrycia naukowego" i "Nędza historycyzmu".


---
* David Edmonds, John Eidinow, „Pogrzebacz Wittgensteina”, przeł. Lech Niedzielski, wyd. Muza SA, 2002, s. 290.