Książka, mimo świetnej reklamy, wspaniałej oprawy i fantastycznych zdjęć, absolutnie nie jest godna uwagi ani polecenia. Nie zapaliła mi się niestety czerwona lampka, gdy przeczytałam w nocie wydawcy (Marginesy, 2014), że to jedyna biografia Grace autoryzowana przez rodzinę książęcą... a szkoda. Książka napisana jest absolutnie pod dyktando Rainiera i jego dzieci, wygładzona, ugrzeczniona, pozbawiona jakiejkolwiek pikanterii i niewygodnych dla rodziny faktów. Cokolwiek burzliwe życie dzieci Rainiera i Grace przedstawione jest w sposób delikatny i z pominięciem wielu niewygodnych faktów, na przykład gdy mowa o Albercie, autor wspomina tylko o dwojgu pozamałżeńskich dzieciach, bowiem jedynie te Albert uznał, nie pisze też o uciekającej pannie młodej. O samej Grace w całej książce jest chyba najmniej, jej życie przed Monako zostało właściwie pominięte (poza kwestiami domu rodzinnego). Ksiązka powinna nosić raczej tytuł "Rainier, książę Monako".

Zdecydowanie nie jest to biografia, z której dowiemy się czegoś więcej niż w oficjalnych notach biograficznych, autor selektywnie wybiera jedynie różowe obrazki, tworząc idylliczny obraz kochającej się rodziny.

Nuda, nuda i jeszcze raz nuda, a do tego kiepsko napisana.