Jedna z lepszych książek, jakie ostatnio przeczytałam. Od samego początku zaczynamy się zastanawiać, co tak naprawdę stało się z Rafaelem Moriną, opisywanym przez rodzinę, znajomych i współpracowników jako człowiek niezwykle dobry, uczynny, pracowity, wręcz ideał. Jednakże porucznik Conde wyznaczony do prowadzenia śledztwa sceptycznie podchodzi do tych opisów. Zna on Rafaela Morinę jeszcze z czasów liceum, gdy ten był przewodniczącym Federacji Uczniów Szkół Średnich i chodził z dziewczyną, która bardzo mu się podobała. Dopiero na końcu książki okazuje się, czy jego sceptycyzm spowodowany był zazdrością z powodu idealnego życia Rafaela Moriny i tym, że ożenił się z dziewczyną jego marzeń, czy może po prostu nie był on takim ideałem, za jaki go uważano. Wyjaśnia się także, co tak naprawdę stało się z zaginionym.

Dodatkowym atutem książki Padury jest bardzo interesujący opis życia na Kubie. Autor poprzez wspomnienia z lat młodości porucznika Condego ukazuje nam sytuację ludzi żyjących w tym kraju. Dzięki barwnym opisom przenosi nas w niezwykły, gorący klimat Hawany.