Lecieliśmy dość nisko, nad przedziwnym krajobrazem, złożonym z kopulastych, puszystych, jaskrawozielonych wzgórz, usianych dziesiątkami malutkich, jasnych kropek. Domyślałam się w nich dachów i strzech. (…)
W listopadzie i w grudniu zielone wzgórza spływały krwią. (…)
W kraju rozpętało się szaleństwo. Tym razem Hutu podnieśli głowy i z niezwykłym okrucieństwem mścili się za śmierć swojego prezydenta. W obronie masakrowanych Tutsi stanęła opanowana przez nich armia i zaczęła wyrzynać Hutu. (…)
Płonęły lasy, domy, uprawy, płonęły całe wzgórza…


[Wydawnictwo Znak, 1996]