Główną bohaterką powieści jest młoda dziewczyna, Carrie White. Wychowywana jest przez samotną matkę, fanatyczkę religijną, która za wszelką cenę chcę uchronić córkę przed grzechem. W szkole jest nielubiana, inni młodzi ludzie dokuczają jej. Wraz z pierwszą miesiączką, dziewczyna odkrywa w sobie moce telekinetyczne, może np. przesuwać przedmioty za pomocą myśli.

Pewnego razu Carrie zostaje zaproszona na bal maturalny. Matka bohaterki jest przeciwna i nie chcę dopuścić córki do popełnienia grzechu. Carrie się jednak buntuje i idzie na szkolny bal. Gdy tam pada ofiarą okrutnego żartu, rozpętuje się piekło. Postanawia użyć swojej mocy, by zemścić się na prześladowcach. Ci, którzy ją dręczyli, gorzko tego pożałują.

W trakcie czytania powieści miałam przeświadczenie, że wszystko co stało się z z główną bohaterką, a w konsekwencji z kolegami i koleżankami ze szkoły (jeśli można ich tak nazwać) oraz z innymi mieszkańcami miasteczka Chamberlain, nie było winą Carrie. Gdyby matka nie powtarzała jej bez przerwy, że jest zła i powinna cały czas pokutować, aby uzyskać przebaczenie Jezusa... Gdyby uczniowie szkoły, do której uczęszczała, nie byli w stosunku do niej okrutni i bezwzględni... Gdyby miała szansę na normalne życie... nie doszłoby zapewne do tych wszystkich strasznych wydarzeń. No właśnie. Gdyby...

Po przeczytaniu "Carrie" mam ochotę na więcej. Stephen King jest świetnym pisarzem. Jego następne powieści pewnie nie raz ujmą moją duszę czytelnika.

Jednakże ta książka nie jest dla ludzi o słabych nerwach.To powieść idealna dla czytelnika, który lubi się przestraszyć.

[recenzję umieściłam wcześniej na moim blogu]