„Twórczość Stanisława Barańczaka, bardzo wartościowa i różnorodna, doczekała się stosunkowo niedużej liczby opracowań. Jej ponowne odczytanie, w warunkach głęboko odmiennych, za pomocą innych narzędzi interpretacyjnych, z perspektywy dzisiejszej literatury, wydaje się rzeczą konieczną. […] Okazywanie szacunku twórczości tak dogłębnie przemyślanej, jak właśnie ta, polegać może jedynie na ożywczym, a więc samodzielnym dialogu. Do tego służy poezja, mówi Barańczak od dziesięcioleci, do samodzielnego myślenia”.

ze wstępu Piotra Śliwińskiego


Stanisław Barańczak (ur. w 1946 r.), poeta, krytyk literacki, tłumacz. W latach 70. pracownik naukowy UAM, w 1977 r. usunięty z uczelni za działalność w Komitecie Obrony Robotników. Od 1981 r. wykładał na Harvard University. Współredaktor miesięcznika „Nurt” oraz „Zeszytów Literackich”. Debiutował w 1968 r. tomem „Korekta twarzy”. Autor kilkunastu tomów poetyckich, publikował także książki eseistyczne i krytycznoliterackie. Tłumacz dzieł m.in. E.E. Cummingsa, Williama Shakespeare’a, Elizabeth Bishop, Emily Dickinson, Seamusa Heaneya, Josifa Brodskiego, George’a Herberta. Laureat wielu nagród i wyróżnień, m.in. Nagrody Fundacji im. Kościelskich (1972), nagrody PEN Clubu za przekłady (1990), Nagrody Literackiej NIKE za tom „Chirurgiczna precyzja” (1999), Wrocławskiej Nagrody Poetyckiej Silesius za całokształt twórczości (2009). Otrzymał doktoraty honoris causa Uniwersytetu Śląskiego (1995) oraz Uniwersytetu Jagiellońskiego (2006).

[WBPiCAK, 2014]