Debiutancka powieść kontrowersyjnej (ponoć) dziennikarki to historia Krystyny, młodej dziewczyny, która dzieli się z czytelnikami swoją historią. Mogłaby ją zacząć słowami: cześć, jestem Krystyna i jestem alkoholiczką.

Jeśli komuś się wydaje, że przeczyta powieść o tym, jak można uwolnić się od nałogu i jak świetne i wspaniałe jest życie bez niego, to się zawiedzie. Oczywiście, przekaz jest podobny, ale narratorka koncentruje się raczej na tym, jak bardzo jest "przejebane" (jej własne słowa). Mówi do swoich rówieśników - używa angielskich wyrazów, powołuje się na Facebook, wie, które knajpy są na topie. I nie przebierając w słowach opowiada, gdzie jak bardzo była zalana. Czuje się dystans, którego nabrała po leczeniu, ale to niczego nie zmienia, jej opowieść jest tak samo przerażająca. Młodzi alkoholicy. Chyba ich trochę jest.

I ten tytuł. "Najgorszy człowiek na świecie".

Zdecydowanie polecam.