Ech, ten Żeromski, jak on nierówno pisze. Świetny początek - Polska końca XIX wieku (właściwie ziemie polskie) oczami Rosjan. Bardzo ciekawe, nie spotkałam się z czymś takim. Ale potem zaczynają się romanse, zazdrości, przemyślenia, zazdrości, wątpliwości, miłości - brrr. A to Żeromskiemu nie wychodzi. I konstrukcja - jak zwykle leży. Ale sama idea dobra, boczne wątki interesujące, opisy społeczeństwa bardzo dobre.