Tytułowi bracia przychodzą na świat w roku 1920, gdy Niemcy zmagają się ze skutkami przegranej wojny; panuje bieda, rośnie niezadowolenie społeczne, potrzebni są przywódcy, którzy będą w stanie wskazać narodowi drogę. Historia ludzkości zna już takie sytuacje: nic łatwiejszego, niż zrzucić winę na jakąś szczególną grupę, na przykład tych, którzy mają inny odcień skóry, wyznają mniej popularną religię lub ideologię. Tym razem, o czym jeszcze nie wie Frieda Stengel, oczekująca rozwiązania w berlińskim szpitalu, padnie na Żydów i komunistów, ale przede wszystkim na tych pierwszych. A Frieda, studentka medycyny, córka żołnierza odznaczonego za męstwo pod Verdun, i jej mąż Wolfgang, muzyk – choć ich krewni od pokoleń uważają się za Niemców, nie znają jidysz, nie chodzą do synagogi i nie prowadzą koszernej kuchni – są Żydami. 

Cała recenzja: „Dwaj bracia”

Oprac. Sylwia_