Matki i córki. Córki i matki. Złączone więzami krwi, płcią oraz poczuciem przygniatającego obowiązku. Rozdzielone siłą oczekiwań, niemożności porozumienia, bagażem raniących słów, uskładanym przez lata.

Chcą być razem, bo boją się samotności. Chcą żyć osobno, ponieważ się nienawidzą lub w najlepszym wypadku nie potrafią dać sobie nawet odrobiny prawdziwej miłości.


"Ponadto, w razie potrzeby, moja matka ma w zanadrzu słowa, które zabijają, kontakt jest niemożliwy, muszę zerwać, ona jest sadystką. Nawet cierpi z wyrachowaniem. Rozumiem, skąd to moje zamiłowanie do rachunków. Kiedy jej to mówię, kiedy próbuję napomknąć o czymś naprawdę interesującym, jak na przykład ta zbieżność między moją skłonnością do cyfr i jej zamiłowaniem do rachowania, zaraz mówi Co takiego? Albo Taki od grobu na siedem liter to grabarz, prawda?"

(fragment)


Claire Castillon w dziewiętnastu opowiadaniach pokazuje, jak trudne jest to, co zwykliśmy uważać za normę – życie w rodzinie. Jak ciężko jest się uniezależnić, zbudować własny świat i pozwolić najbliższym na to samo.
"Insekt" nie jest literacką psychoterapią, ale katharsis, jakie przeżywamy odnajdując w tej książce okruchy własnych skrywanych uczuć, daje nam szansę spojrzenia na siebie z zewnątrz i zmierzenia się z emocjami, których się boimy lub których istnienia nawet nie podejrzewaliśmy.


"»Insekt« każe nam krążyć na terytorium absurdu rodem z Kafki, regulowania rachunków międzyludzkich i perwersji".
voir.ca

"Castillon śledzi horrory domowe, zawiłe relacje splątane jak pajęczyna, pułapki czułości i wzajemnych uraz".
"L’Express"

[Wydawnictwo W.A.B., 2009]