Kolejna modna cegła. A ja znów powtórzę mój zarzut – za długa. Całą istotę tej powieści można ująć na połowie stron. Chyba z założenia przestanę czytać grube modne książki.

Cabré umie pisać, choć mam nadzieję, że Katalonia ma pisarzy wybitniejszych od niego. Bo za dużo czułam tutaj komercyjnych zagrań. Początek mnie nużył (no ale ja nie przepadam za akcją dla akcji), potem, nie powiem, wciągnęłam się, nastrój Hiszpanii lat 40. zaintrygował. Niestety, gdy dowiedziałam się, kim jest córka nauczyciela, pomyślałam tylko jedno – autor przedobrzył; dalej czytałam już tylko aby skończyć. Zresztą i nastrój zaczął ulatywać, a wszystko robiło się biało-czarne. Szkoda.