Watanabe jest dziwnym chłopakiem. Mówi to co myśli, przyciąga do siebie ludzi oryginalnych, a jego życie uczuciowe jest bardzo bogate, chociaż pewnie wolałby aby było jak najbardziej puste. Jego najlepszy i jedyny przyjaciel popełnił samobójstwo i o zdarzenie położyło się cieniem na jego nzajomości z Naoko, która jest dziewczyną o dość chwiejnej strukturze psychicznej. Gdy on dostaje się na uczelnię, ona ląduje w czymś w rodzaju kliniki dla osób słabych psychicznie. Na zajęciach poznaje Midori, istne przeciwieństwo Naoko. Proawdząc jednocześnie dość luźny tryb życia, zapada się w dziwny świat dojrzałości. Z tych książek, które czytałem Murakakmiego, ta jest słaba. Może i jest życiowa, ale brakuje mi tych bardziej surrealistycznych scen, które pojawiły się w "Ptaku nakręcaczu" czy "Kafce". Historia Watanabego jest normalna, brakuje tam tej atmosfery lekkiego oniryzmu, który pojawił się we wspomnianych książkach. Może i opisy życia, tak skrupulatnie opisywanego, są realistyczne, ale w "Ptaku" były ciekawsze, chociaż skuypiały w wielu aspektach na kulinarnej stronie bytu człowieka. Po prostu nie moje klimaty, chociaż czytało się dobrze.

3/6