Pewnego dnia, kobieta o imieniu Selena, ku swojej rozpaczy, przez zbieg różnych wydarzeń, był zmuszona podrzucić swojego nowonarodzonego syna bratu o imieniu Garrow.

Po szesnastu latach więź między Eragonem, a jego przyszywanym ojcem, Garrowem i o rok starszym od niego kuzynem, Roranem, znacznie się pogłębiła. A choć Eragon zawsze trudził się nad zastanowieniami, kim był jego prawdziwy ojciec i jaka była jego matka, tajemnicza Selena, ukochał Garrowa, jak własnego ojca.

Jednak szesnastoletniemu chłopcu spokojne życie nie było dane. Na jednym z jego licznych polowań, nastolatek odnalazł dziwny, choć piękny kamień. Zafascynowany schował go do torby i zaniósł do domu. Po paru dniach z kamienia, który ku zdziwieniu Eragona okazało się jajem, wykluła się Saphira, ostatnia żyjąca smoczyca. Wtedy jego życie zmieniło się raz na zawsze. Nie był już nic nie znaczącym chłopcem z farmy, lecz bardzo szanowanym, legendarnym Smoczym Jeźdźcem.

Eragon musi teraz uciekać przed Imperium, wrogo nastawionej do niego i Saphiry armii mrocznego króla Galbatroixa, pogromcy Jeźdźców i smoków, którego śmierci wszyscy Vardeni, elfy, krasnoludy i sam Eragon pragną rozpaczliwie. Ale czy Eragon pokona Galbatroixa? Czy uwolni Aryę? Kto jest jego ojcem? Tego już dowiesz się po przeczytaniu powieści!

W tej niesamowitej książce pełnej dobrego humoru i wzruszeń, razem z Eragonem przeżywamy każdy upadek i wzlot, a jego przeżycia wspominamy jak własne. Z nim, od początku powieści, aż do samego końca i jeszcze dłużej, śmiejemy się, uczymy, wzruszamy i rozpaczamy. Ta fascynująca powieść fantastyczna, napisana przez szesnastoletniego Christophera Paoliniego, pełna niesamowitych przygód, ciężkich walk i niecodziennych stworzeń bawi i wzrusza do łez. Gorąco polecam tę książkę i wszystkie kolejne części "Eragona", każdemu miłośnikowi fantastyki.