Jest rok 1982. Czas wielkich przemian ustrojowych w Polsce. W tych okolicznościach poznajemy Piotra, głównego bohatera „Zatoki Ostów” Tadeusza Olszewskiego. Z początku nie budzi on naszej sympatii. Traktuje swoją żonę Ewę bardzo przedmiotowo, na wieść o jej ciąży wyjeżdża na kilka dni w Tatry, wcześniej oświadczając, że nie chce tego dziecka. Gdy wraca - nie dlatego, że coś przemyślał, a chyba jedynie dla świętego spokoju - postanawia powiedzieć Ewie, żeby nie usuwała ciąży. Ale jest już za późno. Od tej pory ich związek właściwie nie istnieje, dogorywa powoli i nie wiemy dlaczego Piotr zabiera Ewę na wakacje do Grecji. Jego postępowanie jest niezwykle chaotyczne, sam nie ma pojęcia czego chce i choć zdaje sobie sprawę z tego, że rani Ewę, nie potrafi już wykrzesać z siebie ani odrobiny empatii.

Na promie poznaje Jeffa, młodego Anglika, który pozwoli uporządkować Piotrowi jego myśli, zrozumieć czemu odczuwa taką niechęć do obecnego życia. Uświadamia mu, że jedynego czego pragnie to miłość, ale nie miłość do kobiety, a mężczyzny. Ich relacja z czasem się rozwija. Ewa widząc to ustępuje i wycofuje się z życia Piotra. Pozostają tylko we dwóch…

Po raz pierwszy w literaturze spotkałam się z opisem Miłości pomiędzy dwoma mężczyznami. Miłości emocjonalnej, a nie fizycznej (której pełno jest w literaturze polskiej jak i zagranicznej). Miłości, na którą każdy z nas czeka, ale tylko nieliczni mają okazję jej doświadczyć. Miłości romantycznej. I o to Piotr musi wybrać pomiędzy rozsądkiem, a uczuciami. Pomiędzy ojczyzną, którą pozostawił na okres wakacji, a w której zachodzą wielkie przemiany, a chłopakiem, którego pokochał i który mieszka w „bezpiecznej” Anglii.

Powieść tę Olszewski ukończył 13 lutego 1988 roku. Tuż po tym chciał ją wydać, widniała w planach wydawniczych na rok 1990 Młodzieżowej Agencji Wydawniczej. Agencja jednak upadła, a powieść publikowana jedynie we fragmentach w kilku czasopismach, do roku 2008 nie doczekała się wydania. Sam autor zresztą zrezygnował z jej wydawania, i gdyby nie to, że została dostrzeżona przez Tomasza Kaliściaka, pewnie nigdy nie ujrzałaby światła dziennego. I choć może wydawać się ona anachroniczna, to z pewnością jej brak na rynku wydawniczym byłby wielką szkodą, nie tylko dla literatury gejowsko-lesbijskiej, ale przede wszystkim polskiej. Bo oto mamy powieść opisującą życie w PRL-u z perspektywy homoseksualisty, który poza rozterkami związanymi z przemianami w kraju toczy wewnętrzne boje z własną seksualnością. I wreszcie mamy powieść - mimo że wydaną z opóźnieniem - to jednak wciąż w pewnym stopniu pionierską, jeżeli chodzi o podjęcie tematu Miłości pomiędzy dwoma mężczyznami.