László Németh ur. w 1901 r. w zachodnim Siedmiogrodzie, wnuk zamożnych chłopów, jest jedną z czołowych postaci węgierskiej literatury. Z wykształcenia lekarz, z zamiłowania pisarz - łączył przez wiele lat oba te zawody, zyskując sobie ogromną popularność w społeczeństwie węgierskim. Silna indywidualność tego pisarza nie pozwalała mu na związanie się z żadnym pismem czy kierunkiem literackim.

Książki i dramaty Németha wydawane są w dużych nakładach i przetłumaczone zostały na szereg języków europejskich. Najbardziej znane jego powieści to: "Grzech", "Żałoba", "Esztera Égető", "Litość", "Eksperymentator" i "Odraza".

Németha frapuje przede wszystkim tematyka specyficznie węgierska, problemy narodowe i społeczne, zwłaszcza wsi węgierskiej. Jednocześnie jest on autorem powieści psychologicznych, z których na pierwszy plan wysuwa się "Odraza".
Jest to powieść ze środowiska bliskiego Némethowi. Akcja jej rozgrywa się w okresie międzywojennym, a bohaterką jest córka zubożałych ziemian, która poprzez zamążpójście wchodzi w środowisko bogatych chłopów. Dzieje jej małżeństwa - gehenna kobiety nienawidzącej własnego męża i nie umiejącej zżyć się z nowym otoczeniem - są tematem tej dramatycznej i pełnej napięcia książki.

W przedeniu ukazania się tej książki nadeszła wiadomość, że László Németh zmarł dn. 3.III.1975 r.

[Państwowy Instytut Wydawniczy, 1975]