Friedrich Dürrenmatt (1921-1990), szwajcarski prozaik i dramaturg piszący po niemiecku, jawi się w zgromadzonych się tu utworach, pierwszy raz publikowanych w Polsce, jako pozbawiony złudzeń, czasem prześmiewczo okrutny obserwator człowieka, świadek jego nieludzkich czynów, szaleństw i obsesji.

Pisarz posiłkuje się chętnie czytelną formą przetworzonego mitu - przywołuje uwięzionego w labiryncie Minotaura, Piłata, opisuje śmierć wieszczki Pytii. Święty czas mitu splata się z realiami współczesnymi: epoką gwałtu i powszechnego bezładu wartości.

Ta wizja świata u naszej w nim egzystencji nie jest prostą ofertą skłaniającą do naprawy sytuacji. Pisarz prowokuje, stawia gniewne pytania, wątpi w naszą umiejętność i chęć pokonania zła.

[Wydawnictwo Literackie, 1997]