Po długiej przerwie ukazał się 11 tom cyklu "Kości". Główna bohaterka jest antropologiem sądowym i bada zwłoki w stanie rozkładu. Polubiłam ten cykl od pierwszego tomu, bo nie dość, że jest w każdym tomie fascynująca intryga kryminalna, tropienie morderców itp. ale największym atutem wg mnie jest walor poznawczy. W każdym tomie autorka zwraca uwagę czytelnika na inny problem świata współczesnego.

Tym razem opisuje dochodzenie w sprawie okaleczonych zwłok. Gdy już zostaje ustalona tożsamość martwego człowieka, na plan pierwszy wysuwa się nawiedzony politykier żerujący na ludzkim strachu. Napuszcza mieszkańców miasta na podejrzanego. Wmawia im, że to oni są odpowiedzialni za własne bezpieczeństwo i muszą sami wymierzać sprawiedliwość, bo władze są opieszałe. Nakręca się spirala strachu i w wyniku tego ginie niewinny człowiek. A pan polityk czeka na wybory i wciąż głośno krzyczy o Jezusie, grzechu, powinnościach i obowiązku. Jego pomysł na karierę opiera się na tym, "że straciliśmy wiarę w system. (...) I taki palant jak Lingo podsyca lęki na antenie, a jakiś samozwańczy szeryf postanawia wziąć sprawy w swoje ręce i sam wymierzyć karę"[1].

Książka napisana jest jak zwykle bardzo dobrze- wartkim językiem, bez zbędnych dłużyzn i jakby mniej w niej tym razem obcojęzycznych nazw instytucji, co wyszło jej na dobre. Życie osobiste Tempe Brennan znowu nabrało rumieńców. Córka skończyła studia, ale czy dojrzała do dorosłości?

Czekam na kolejny tom "Kości".

[tekst wcześniej zamieściłam na swoim blogu]


---
[1] Kathy Reichs "Diabelskie kości", przeł. Katarzyna Maciejczyk, wyd. Red Horse, 2009, s. 439