Maleńka książeczka, wydanie kieszonkowe (Wydawnictwo "Łuk", Białystok 1994), na niedługą podróż pociągiem. Nie przepadam za takimi małymi formami, jeśli mam wybór, zawsze sięgam po opasłe tomisko. Ale tu niespodzianka, "Cztery miesiące" to całkiem dobre "czytadełko" i to nie tylko na nudną podróż. Tak jak informacja na okładce głosi, "romans nie taki jak inne", taki romans trochę na przekór, trochę do góry nogami.

Rzecz dzieje się współczesnie. Bohaterowie to para młodych ludzi z siedmioletnim stażem małżeńskim w trakcie rozwodu i tuż po nim. Postacie pierwszoplanowe, jak również wszystkie pozostałe, sportretowane bardzo prawdziwie, takie z krwi i kości, każdego właściwie dobrze znamy z sąsiedztwa, każdego możemy spotkać codziennie na swojej drodze. A te dobre portrety udało się autorce stworzyć praktycznie tylko za pomocą zdań wypowiedzianych i pomyślanych przez bohaterów, bo na żadne dłuższe opisy nie ma tu po prostu miejsca. Wszystko realne, żadnej sztuczności, szczere emocje, akcje i reakcje. Problemy niewydumane, jak to się mówi - z życia wzięte: próba analizy przyczyn rozpadu dobrego związku, próba odnalezienia swojego miejsca w nowej sytuacji. Czyta się dobrze, język niewyszukany, miejscami inteligentnie dowcipny, prosty, lecz w dobrym znaczeniu, bez niepotrzebnych w tym przypadku odniesień, metafor i udziwnień, ale też nie prostacki i miałki rodem z "harlekinów". Zwyczajne życie, zwyczajne ludzkie problemy, zwyczajna forma przekazu. Wszystko stonowane i bardzo do siebie pasujące.

Przyczepię się tylko do zakończenia, wszystko zmierza ku takiemu właśnie rozwiązaniu, takie są sugiestie wypowiedziane lub pomyślane mimochodem, takie nieodparte wrażenie od pierwszych stron. Chociaż intencje autorki są wyraźnie odwrotne, nie udaje jej się zmylić czytelnika. A skoro takie zakończenie jest dość oczywiste i niczym nie zaskakuje, to mnie osobiście rozczarowuje i jest zdecydowanie najsłabszym punktem książki. Mimo to warto ją przeczytać. Ja w każdym razie polecam.