Jestem dość zaskoczony, że tak zadeklarowany ideowy socjalista, jak Shaw George Bernard umieścił w swym dramacie Pigmalion (Shaw George Bernard) tyle treści/aluzji de facto krytycznych wobec sposobów "zagnania żelazną ręką do raju", które to sposoby kawiarniani intelektualiści, marksiści, a potem i bolszewicy z upodobaniem brali jako usprawiedliwienie wszelkich działań.

Ale do rzeczy! Parę cytatów i komentarze:

1. „Jest wiele sposobów zawrócenia dziewczynie głowy. Pod tym względem pan Higgins nie ma równego sobie, choć może nie zawsze wie, co robi.” [57]
„O to chodzi, proszę pana, że pan nie może zabrać dziewczyny tak, jakby pan podniósł kamyk na plaży.” [59]
„- Jeżeli ta dziewczyna ma się oddać w pańskie ręce na sześć miesięcy i być przedmiotem doświadczeń dydaktycznych, musi dobrze wiedzieć, na co się zgadza.
- A jak? Przecież ona niczego nie potrafi zrozumieć. A poza tym, czy ktoś z nas rozumie, co robi? Gdyby tak było, czy nie postępowalibyśmy inaczej?” [63]

Inżynierowie społeczni spod znaku MELS mieli szczytne idee, lecz brak w nich było miejsca na czyjąkolwiek zgodę. Dodatkowo owe pomysły (tak jak i pomysły współczesnych neomarksistów i keynesistów) są pozbawione szans powodzenia, prowadzą do podupadnięcia gospodarki oraz nieprzewidzianych konsekwencji. Ale idee są piękne, więc nieważne że nierealne. Znamienne - wielkie socjalistyczne przemiany społeczne z założenia są nieosiągalne dla rozumu przeciętnego członka proletariatu (a dziś - prekariatu), więc "my, światli intelektualiści, zaufajcie nam, poprowadzimy ludzkość ku nowej utopii".

2. „Ale ty nie masz pojęcia jak piekielnie interesująca to rzecz wziąć w ręce żywą istotę ludzką i zmienić w zupełnie kogo innego, obdarzając ją nowym językiem. W ten sposób zasypuje się najgłębszą przepaść, jaka dzieli jedną klasę społeczną od drugiej i jedną duszę od drugiej duszy ludzkiej.” [110]

To credo pewnego sortu inżynierów społecznych - tworzenie "nowego, socjalistycznego człowieka". Dodatkowo "obdarzanie nowym językiem" jako żywo przypomina materializm dialektyczny! Pisane było już w Towarzysz Szmaciak czyli Wszystko dobre, co się dobrze kończy (Szpotański Janusz (pseud. Gnomacki Władysław, Oniegow Aleksander)) :

"Tak się historii koło kręci,
że najpierw są inteligenci,
co mają szczytne ideały
i przeobrazić świat chcą cały.
Miłością płonąc do abstraktów,
najbardziej nienawidzą faktów,
fakty teoriom bowiem przeczą,
a to jest karygodną rzeczą.

Kochają Ludzkość i Człowieka,
ale człowieka przez „C” duże —
ideę, która buja w chmurze;
toteż ich żywy człowiek wścieka,
gdyż będąc tej idei cieniem,
zarazem jest jej wypaczeniem —
empiria bowiem bardzo brudzi
teoretycznych, czystych ludzi. "

Polecam także w tym kontekście Intelektualiści mądrzy i niemądrzy (Sowell Thomas)


==================================================​==================================================​==============
Jako humorystyczny bonus zamieszczam 2 cytaty z przedmowy p. Edmunda Misiołka. Co prawda jest to rok 1981, więc komuna w pełni, ale widać, że pan Misiołek głowę ma nabitą nowomową wysokiej próby:

„Higgins nie myśli zupełnie o duchowych przemianach, jakie zaszły w umyśle i w sercu czującej i z natury inteligentnej córki ludu.” [16]

„Anglia (…) przeżywała w epoce wiktoriańskiej okres najbardziej drapieżnego kolonializmu i kapitalizmu. Nad Imperium Brytyjskim nie zachodziło słońce, na samej zaś wyspie bogaciła się i nabierała znaczenia nowa klasa posiadaczy, ludzi czerpiących korzyści z grabieży kolonialnych surowców i rozwoju rodzimego przemysłu. Podczas gdy w rzeczywistości panoszył się niczym nie powściągany wyzysk, oficjalnie głosiło się szczytne ideały.” [6]