Cóż mogę napisać o tej książce. Przeczytałam ją dość szybko, muszę przyznać, że przypomina mi ona trochę "Ludzi bezdomnych", ale bardziej mi się podoba od powieści Żeromskiego.

W całej tej książce możemy przeczytać nie tylko o grypie szalejącej w Naprawie, ale też o biedzie, jaka panowała w tej małej wsi ukrytej w górach. Poznajemy życie codzienne bohaterów Naprawy. Jednak oprócz Naprawy pojawia się w książce niewielkie miasteczko - Jordanów i jego mieszkańcy, których także poznajemy.

Mamy już Naprawę i Jordanów, od czasu do czasu ukazuje nam się jeszcze inne miasto - Kraków, jednak nie tak często jak Jordanów i Naprawa. Zostanę więc przy tych dwóch miejscowościach. Widzimy tu olbrzymi kontrast między miastem i wsią, widzimy problemy, jakie istniały w latach 30-tych XX wieku. Mimo że to biedny region, którym mało kto się przejmował, to i tak w mieście było lepiej niż na wsi.

Książka ta, wydaje mi się, jest mało znana, ale w dość interesujący sposób ukazuje czasy przed II wojną światową. Co prawda, można trochę nad nią przysnąć, co mi się zdarzało, ale nie żałuję, że przeczytałam.