„To jeden z najbardziej nowatorskich utworów w rosyjskiej literaturze, zarówno ze względu na styl, jak i strukturę”, pisał o „Cynikach” Josif Brodski.

Historia nieszczęśliwej miłości Władimira do swojej żony Olgi, „miłości w czasach zarazy”, osadzona w realiach Rosji okresu przejściowego: burzenia starych wartości, budowy nowego. Opowiedziana wedle prawideł montażu filmowego – subtelna liryczna fabuła splata się z mozaikowym obrazem świata ujętym w doniesieniach prasowych, obwieszczeniach, reklamach. Rosję opisuje autor jako kraj barbarzyński, gdzie zanikają miłość, uczciwość, szczęście.

Anatolij Marienhof (1897-1962), rosyjski poeta, prozaik, dramaturg. Przyjaciel Siergieja Jesienina; razem dali początek imażynizmowi, który w centrum twórczości poetyckiej stawiał obraz. W 1929 roku po publikacji „Cyników” w berlińskim wydawnictwie Marienhof został skazany jako twórca na niebyt w Związku Radzieckim. „Cyników” – jedyny chyba imażynistyczny utwór prozą – opublikowano w ojczyźnie pisarza dopiero w roku 1988.

[PIW, 2011]