Po „Maybe Someday” sięgnęłam zachęcona pozytywnymi opiniami na fb grupie. Jest to pierwsza książka Colleen Hoover, jaką przeczytałam, więc przed lekturą nie do końca wiedziałam, czego się mogę spodziewać.

Przedstawiona historia jest zdecydowanie jednowątkowa i dotyczy historii Sydney Blake oraz Ridge'a Lawsona. Sydney poznajemy w momencie, który nie należy do najlepszych, ponieważ w dniu 22. urodzin dowiaduje się, że chłopak zdradza ją z jej najlepszą przyjaciółką. Aby było bardziej dramatycznie, dziewczyna stoi ze spakowaną walizką w strugach deszczu, nie mając pomysłu, co dalej. Na pomoc przychodzi jej sąsiad, którego zna jedynie z widzenia – z balkonu naprzeciwko. Ridge to chłopak z twardymi zasadami, życie go nie rozpieszczało, musiał szybko dorosnąć, a było mu trudniej niż rówieśnikom ze wzglądu na pewną ułomność. Jego ucieczką stała się muzyka. Często wychodził z gitarą na balkon, aby grać melodie, których Sydney słuchała oczarowana. Po zamieszkaniu razem stwierdzają, że doskonale rozumieją się w kwestiach muzycznych. Nawiązują współpracę, dziewczyna pomaga Ridge’owi pisać teksty piosenek dla jego zespołu. Wspólne tworzenie zbliża ich coraz bardziej, nie potrafią oprzeć się wzajemnej fascynacji, ale niestety wtedy zaczynają pojawiać się komplikacje.

Prezentowana historia nie jest zbyt zaskakująca, ale autorce należą się brawa za wykreowanie niebanalnych okoliczności oraz przedstawienie wielu wewnętrznych rozterek i emocji bohaterów. Umiała też pokazać, że czasem nie da się patrzeć jedynie w kategoriach białego i czarnego, a rozsądek przegrywa z sercem.

W treść wplecione są teksty piosenek, których można posłuchać, ponieważ na potrzeby książki zostały nagrane przez Griffina Petersona.

Nie do końca rozumiem, dlaczego tytuł nie został przetłumaczony na język polski, „Może kiedyś…” zaintrygowałoby mnie bardziej niż „Maybe Someday”. Podsumowując, powieść jest ciekawa i poruszająca, osobom wrażliwym przydadzą się chusteczki.