„Autorka niniejszej książki próbuje w niej odpowiedzieć na następujące pytania: »Czy nietypowość zachowania dziecka z autyzmem ma wpływ na kształtowanie się więzi i jej charakteru oraz w jaki sposób matka odpowiada na te zachowania?«, »Czy charakter interakcji między dzieckiem z autyzmem i matką ma wpływ na poziom stresu i depresji u matki?«.
Są to bardzo ambitne i bardzo trudne pytania, które wymagają dobrze zorganizowanego warsztatu badawczego i prawidłowo opracowanych założeń metodologicznych. Autorka wywiązuje się z tego zadania z niezwykłą starannością”.

Z recenzji wydawniczej prof. Hanny Jaklewicz


„W ostatnich latach zaczęto podważać słuszność poglądu, że dziecko z autyzmem nie jest zdolne do tworzenia przywiązania i w związku z tym w jego wypadku próby podejmowane w celu wyzwalania lub wyuczania przywiązania są z góry skazane na niepowodzenie. Monografia prof. Pisuli ukazuje w sposób empiryczny, że autyzm nie musi stanowić czynnika zagrażającego rozwojowi przywiązania; (...) badane przez nią dzieci z autyzmem przejawiały takie same wzorce przywiązania, jak dzieci zdrowe i dzieci z zespołem Downa”.

Z recenzji wydawniczej prof. Tadeusza Gałkowskiego


„Rośnie fala społecznego zainteresowania problemem autyzmu, a kwestia: autyzm a przywiązanie, gdyby udało się ją rozwiązać, wnosiłaby bardzo wiele i do teorii rozwoju, i do praktyki terapeutycznej. Dotąd nie było jasności, czy dzieci z autyzmem przywiązują się do swoich opiekunów: wiele wskazywało, że są wobec nich obojętne uczuciowo, wykorzystują pragmatyczne ich kompetencje, a na próby bliskości fizycznej odpowiadają odrzuceniem. Ponieważ wczesna i ufna relacja przywiązania jest – zgodnie z teorią Bowlby'ego i wielu badaczy – warunkiem prawidłowego rozwoju, ten problem w odniesieniu do dzieci z autyzmem ma podstawowe znaczenie”.

Z recenzji wydawniczej prof. Małgorzaty Kościelskiej


Ewa Pisula - doktoryzowała się w 1992 roku, stopień doktora habilitowanego uzyskała sześć lat później. Jest profesorem Uniwersytetu Warszawskiego na Wydziale Psychologii. Jej zainteresowania badawcze dotyczą przede wszystkim dzieci z zaburzeniami rozwoju, zwłaszcza dzieci z autyzmem, a także sytuacji rodzin dzieci z dysfunkcjami rozwojowymi. Jest autorką czterech monografii i kilkudziesięciu artykułów z tego zakresu. Należy do Krajowego Towarzystwa Autyzmu, Stowarzyszenia Autism – Europa oraz Polskiego Towarzystwa Psychologicznego. Jest stypendystką Fundacji na Rzecz Nauki Polskiej (1994).

[Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne, 2003]