Pamiętam, że przeczytałam ją bardzo szybko. Zainteresowała mnie do tego stopnia, że zafascynowana treścią pogrążyłam się w lekturze zapominając o całym świecie. Książka napisana została w bardzo ciekawy sposób - nastoletni chłopiec "czyta" list od zmarłego już ojca. Przesyłka czekała aż 11 lat schowana w starym wózku spacerowym! Ojciec opisuje w nim, jaką miał przygodę z Dziewczyną z Pomarańczami. Na koniec listu zadaje mu bardzo ważne pytanie... I dodam, że na tyle mnie zaintrygowało, że sama zaczęłam zastanawiać się nad odpowiedzią...

Książka zmusza do wielu refleksji nad swoim życiem, nad wartościami, jakimi się kierujemy... Opowiada o zakochaniu, smutku, żalu, tęsknocie. Jest wspaniałą lekturą na pochmurne wieczory.

Gorąco polecam, zwłaszcza tym, którzy często wątpią w sens życia...