Fundamentem felietonu jest zdrowy rozsądek, czyli chłopski rozum (dowodzący nam, że ziemia jest płaska), którym z natury rzeczy żaden prąd artystyczny nikogo jeszcze nie poraził. Felietonista pragnie tylko zwrócić uwagę czytelnika na rzeczy od dawna przez tego czytelnika zauważone i wypowiedzieć w lekkiej formie, co czytelnikowi i tak przychodzi na myśl. Szczytową pochwałą, jaką felietonista otrzymać może z ust czytelnika, jest krzyk: "O, właśnie!".

Władysław Kopaliński

[Akapit Press, 2001]