Krótko napiszę o książce, którą właśnie przeczytałam. Sięgnęłam po nią po kilku głosach zachwytu i... rozczarowałam się. Po skończonej lekturze nie rozumiem tych ochów i achów. Moim zdaniem pozycja dość dobra, nie nazwałabym jej bublem. Doceniam próbę przedstawienia szpiegostwa w polskich realiach, ale porównania do Larssona są przesadzone. Opisy z życia prywatnego bohaterów dosyć... hmm... niezgrabne. A te stricte kryminalne jakoś mnie nie porwały. Zapewne dam szansę dwóm kolejnym książkom Severskiego, jednak z własnej ciekawości – nie w efekcie zachłyśnięcia się pierwszym tomem. A szkoda.