Z góry uprzedzam - te perełki nie dają poglądu na treść, problematykę ani fabułę opowiadań.Niemniej uderzyły mnie jak młot - aż zobaczyłam gwiazdy, i echo poszło od najmocniejszych fraz. Są zupełnie wyjęte z kontekstu, ale to im nie szkodzi...




Uch. No tak. Kiedyś jacyś alieni znajdą tu mój szkielet i odczytają te nagrania. Tyle będą o mnie wiedzieli, co usłyszą (albo wywąchają, po konwersji). No więc ten kościotrup posiadał kiedyś wcale sporą masę mięśniową, tkanki mięśniowej nieco więcej, niż wynikałoby z proporcji, skórę w kolorze odrobinę jaśniejszym niż te tu skały, ale włosy właśnie takie. W gruncie rzeczy był równie nędznym przedstawicielem homo sapiens (to wewnętrzna nazwa kodowa), jak reszta gatunkowych pobratymców, co wyroili się z rodzimej planety w ekosfery pobliskich gwiazd. Informacja przetworzona przez układ nie spowodowała - przynajmniej w jego wiedzy - żadnych wielkich zmian w otoczeniu. Aż po ostateczny shutdown nie był pewien, czy jego istnienie podniosło, czy też obniżyło sumaryczną entropię systemu. Przez większość czasu funkcjonował, opierając się na założeniu, iż jest to system moderowany, a główny admin nigdy nie zapomniał wszystkich kodów dostępu. Czasem wszakże zmieniał założenia, a to gdy natknąwszy się wyjątkowo zabugowane procedury wznosił był do maintainera gorące propozycje patchów, a przy ponownym wykonaniu okazywało się, że żaden upgrade nie nastąpił. To jednak mijało przy ponownym reloadzie z ROM-u.

Istniał tylko w jednym egzemplarzu.

"Katedra"




Marie zatrzymała się, spojrzała na mnie, na plecy Maastrachniego, uniosła brwi. Taka doskonała. Koronki i jedwabie jak mgła wokół niej. Włosy białe lodowatą bielą śniegu, skóra troskliwie chroniona przed ultrafioletem. Ruchy bogini. Potrząśnie głową i niebo zapłacze. Odwróć wzrok od tych ust.

Uśmiechnęła się i odeszła; żadna chwila nie jest tak piękna, by trwać wiecznie.

"Irrehaare"