Paulo Coelho kreuje się na żarliwie katolickiego pisarza. Jak mówi, definitywnie zerwał z satanizmem i narkotykami, uznaje wszystkie dogmaty wiary katolickiej, zawsze nosi przy sobie wizerunek Matki Bożej z Guadelupe i buteleczkę z cudowną wodą z sanktuarium w Lourdes - w tym miejscu objawień spędza ze swą aktualną żoną każdego roku sylwestra. Wszystkie swoje książki poprzedza cytatami z „Pisma świętego” albo modlitwami, a ich treść okrasza hojnie fragmentami Ewangelii, przykładami z życia Świętych, historiami zjawień Najświętszej Panny.

Jakie poglądy i idee kryją się za tą fasadą? Czy Coelho jest „Świętym Pawłem naszych czasów”, który porzuciwszy libertynizm i satanizm, poświęcił się apostołowaniu prawdziwie katolickiej mistyki? Czy dusze milionów gorliwych czytelników jego książek są karmione zdrowym duchowym pokarmem, który może pomóc im odnaleźć autentyczny spokój i radość w chaosie współczesnego świata?

[Polskie Wydawnictwo Encyklopedyczne, Radom 2004]