„Znowu spotkałam się z tą samą policjantką (...)
– Przedstawię pani zdjęcia, (...) na których prawdopodobnie znajduje się pani syn. Proszę przyjrzeć się uważnie i jeśli rozpozna pani swego syna, proszę podać numer zdjęcia.
Nigdy nie wymażę z pamięci widoku tych dzieci, ich grymasów bólu na twarzy, łez, strachu. I tego, co robił z nimi S. Do czego je zmuszał. Brałam do ręki kolejne zdjęcie łudząc się, że nie rozpoznam na nim Piotra. Ale on był na tych zdjęciach! Już na jednym z pierwszych zdjęć rozpoznałam syna. Inne dzieci też widziałam. Piotr był na dziesiątkach zdjęć. Mój syn przebrany za dziewczynkę, umalowany szminką. Zapłakany, nieszczęśliwy. Bezbronny. W dziwnych pozach, ubrany w pampersa. W obce ubrania. Byłam odrętwiała”.

[Ringier Axel Springer Polska, 2011]