Biografia równoległa sir Artura Conan Doyle'a – przedstawiać nie trzeba oraz George'a Edaljiego – niewinnie skazanego młodego prawnika, Parsa z pochodzenia. Doyle angażuje się w akcję jego uniewinnienia.

Dziwny Barnes, niepodobny do czytanych do tej pory. To nawet kryminał jest częściowo, czy też powieść sądowa – o co nigdy bym Barnesa nie podejrzewała. Doyle pokazany jest nie jako tworzący pisarz, ale właśnie poza tą działalnością: sport, romans, okultyzm. I to dość nudnawe. Zwłaszcza cały ten okultyzm i spirytualizm (choć nie podejrzewałabym, że były pewną namiastką religii dla racjonalnej Anglii). Z kolei przez sprawę George'a poznajemy Anglię przełomu XIX/XX wieku – to było dla mnie najciekawsze. Szczególnie sam przebieg procesu. I wiele faktów związanych ze stanem prawa karnego w Wielkiej Brytanii na początku XX wieku. Nie miałam pojęcia, że był to stan tak skandaliczny i żenująco niski. II instancję wprowadzono dopiero w wyniku sprawy Edaljiego, czyli w XX wieku (w Polsce już w XVII wieku istniała). Sędziowie nie mieli wykształcenia prawniczego. Naczelnik policji hrabstwa też był amatorem (oczywiście arystokratą przy tym). Duże zaskoczenie na tle przeświadczenia ogólnego, jaką to ostoją prawa i porządku była Wielka Brytania.