Kochana Zono, pamiętaj moja Zono o dzieciach, nie daj im latać jak będziecie na okręcie samem bez opieki twej. Jak idzie okręt spokojnie mogą wyjść na pokłat bo przecie na pokładzie daleko zdrowi i przyjemni, a jak okręt sie kołysze najlepi niech lezą na łuszkach, bo bywają zdazynia, że jak okręt sie bója to niejedyn sie pzewróci i głowe rozbije albo rozetnie, i po schodach uwaznie choćcie na pokłat bo niejedyn po schodach zjedzie na dupie jak się okręt kołysze i sam byłem światkiem jak jedna kobieta zleciała ze schodów, tak się ogromnie potłukła i noge złamała i w trzy dni umarła, to było na okręcie tym co ja nim jechał. I pamiętaj, moja Zono, właś na gurne łuszka, obiesz jedne sobie dla siebie i dzieci, na dolne nie właś, bo jak zaczną zygać z gurnych łuzek to prosto tym co na dolnych łuszkach lezą to na łep zygają, co za pzyjemność, więc tzymajcie się górnych łuzek. I pisze ci moja Zono, kóp sobie taki nocnik blaszany bo pzecie masz dzieci to będą chcieli ciągle siosić, a pzecie ci by było za trodno w kazdy raz z niemi iść do wychotka i weś sobie ze dwie kołdry i poduszki, ze dwie miej pzy sobie bo na okręcie ni ma nic do pzykrycia, ani pod głowe*.

---
* "Listy emigrantów z Brazylii i Stanów Zjednoczonych 1890-1891", red. Marcin Kula, Nina Assorodobraj-Kula, Witold Kula, wyd. Muzeum Historii Polskiego Ruchu Ludowego, 2012, s. 155.