Carl Hallman, syn zmarłego pół roku wcześniej senatora, ucieka ze szpitala psychiatrycznego i kontaktuje się z Lew Archerem, by pomógł mu rozwiązać zagadkę śmierci ojca. Detektyw postanawia odstawić uciekiniera z powrotem do szpitala przed zajęciem się sprawą, ale ten mu ucieka i kradnie samochód. Tymczasem zostaje zastrzelony brat Hallmana, w związku z czym policja urządza na niego obławę. Archer rozpoczyna śledztwo; prowadzi go ono do samobójstwa matki Carla oraz niejasnej śmierci senatora.

„Potępieni” nie zaskakują treścią tych, którzy mieli już do czynienia z twórczością Rossa MacDonalda – jest tu kryminalna historia z rozwiązaniem sięgającym do przeszłości bohaterów, wyrazisty detektyw przejęty zadaniem i niepytający klienta o stawkę oraz wieloznaczne postacie wywołujące współczucie. Ale dostajemy też coś zaskakującego: Lew Archer, wydający się alter ego autora, sięga pamięcią do przeszłości i wspomina żonę, z którą przed laty się rozwiódł. W pewnym momencie dochodzi nawet do wniosku, że jest współwinny tego, co się stało – trzy lata wcześniej, gdy rozpoczęła się cała historia, jeden z bohaterów, narkoman Tom, przyszedł do Archera, a on go spławił. Kto wie, czy doszłoby do wszystkich wydarzeń, gdyby zdołowany i prawdopodobnie pijący detektyw nie pokpił sprawy? Nieszczęsny Tom staje się dla Archera wyrzutem sumienia, a my jesteśmy zaskoczeni, gdyż Ross MacDonald nigdy nie kazał swojemu bohaterowi zmagać się z takimi dylematami. Właśnie tego rodzaju elementy powodują, że całą serię powieści o Lew Archerze czyta się bardziej jak psychologiczne dramaty o duchach przeszłości niż jak klasyczne kryminały. Tak jest i w tym przypadku – „Potępieni” to powieść przygnębiająca i niejednoznaczna, ale na pewno warta lektury.