Nie zawsze dobrze być wybranym. Z pewnością postawy ksenofobiczne, wykluczające, szowinistyczne też w jakiś sposób "wybierają" swoje ofiary. Książka Steva Sem-Sandberga "Wybrańcy" pokazuje to w całej okrutnej postaci.

Nazistowska ideologia biologii rasy wykluczała tych wszystkich, którzy nie pasowali do obrazu "nadczłowieka". Idealnego przedstawiciela rasy nordyckiej. Tylko taki miał prawa w państwie narodowego socjalizmu. Wszyscy słabi, chorzy, niepasujący do wzorca powinni być eliminowani. Jak w starożytnej Sparcie. Zrzucani we wczesnym niemowlęctwie z gór Tajget w przepaść? Nie, gorzej. Prawdziwy "nadczłowiek" nie miał litości dla słabych.

Powieść "Wybrańcy" opowiada o faktach, tak okrutnych, że trudno uwierzyć, ale... ludzie ludziom zgotowali ten los. W 1997 roku w piwnicach wiedeńskiego szpitala Steinhof znaleziono szczątki niemal ośmiuset dzieci, które były kiedyś, podczas II wojny, pacjentami szpitala. Szczątki przechowywano w słojach... To tylko początek okrutnej historii, w której ciężko chore, upośledzone, opóźnione w rozwoju dzieci, a nawet takie, które po prostu sprawiały problemy wychowawcze, umieszczano w szpitalu lub zakładzie wychowawczym, nawet wbrew woli rodziców, i poddawano okrutnym "eksperymentom" zanim je zabito. Na polecenie z Berlina oczywiście.
W wielkiej Rzeszy Niemieckiej nie było miejsca dla słabych, chorych, innych. Z punktu widzenia biologii rasy byli niepełnowartościowi. Zgodnie z teorią Juliusa Tandlera, lekarza i socjaldemokratycznego polityka: "...walka o byt nie polega na litości i okazywaniu miłosierdzia, to walka, którą musi wygrać silniejszy i bardziej zdatny, [...] Choć zabrzmi to okrutnie,..., z punktu widzenia ekonomii człowieka ta podlegająca nieustannemu zwielokrotnieniu pomoc osobnikom poślednim jest niewłaściwie ukierunkowana, a z perspektywy higieny rasy - błędna..." (Krieg und Bevolkerung 1916).

W specjalistycznej klinice nie leczono, nie zapewniano opieki ciężko chorym dzieciom, odstąpiono od jakichkolwiek form terapii, aby ułatwić ich zabijanie, a ideologia higieny rasy była usprawiedliwieniem dla morderców.

Po wojnie odbywały się procesy lekarzy i pielęgniarek pracujących podczas wojny w tym szpitalu. Nie wszyscy ponieśli karę, nie wszyscy odpowiedzieli za swoje czyny, niektórzy świetnie prosperowali w nowej rzeczywistości, bo niczego im nie udowodniono. Sprawiedliwości nie stało się zadość. Tym bardziej należy przyglądać się współczesnemu światu, bo nacjonalizmy zdają się odżywać. Jeśli jeden człowiek, patrząc na innego, myśli sobie, że jest lepszy i ma więcej od niego praw, należy zacząć się bać.
Przede wszystkim trzeba przeczytać tę książkę.


Wybrańcy (Sem-Sandberg Steve)