Niemała ta księga stanowi kompilację z sześciu, również niezbyt szczupłych, książek autorki opisujących życie Warszawy, niemalże rok po roku, od początków XIX wieku, aż do rozpoczęcia pierwszej wojny światowej, z dość konsekwentnym pominięciem okresów obu powstań narodowych – opisywane są za to ich reperkusje dla życia miasta i jego mieszkańców.

Już we wstępie redaktor uprzedza czytelnika, że gawędy historyczne Beylin – bo chyba tak należałoby te teksty nazwać – są sfabularyzowane i niekoniecznie wierne historycznym źródłom. Historycznej rzetelności nie jestem w stanie ocenić, na pewno większych błędów i odstępstw autorka nie popełniła. Ubarwiła za to różne wydarzenia: uroczystości państwowe, wieczorki literackie, czy spotkania różnych znajomych na ulicach rozwijającego się miasta.

Całość czyta się przyjemnie i z zaciekawieniem, jak choćby o rywalizacji Sarah Bernhardt z Modrzejewską pod względem cen biletów i repertuaru, czy o kolejnych, a jakże różnych, pobytach Marii Curie-Skłodowskiej w Warszawie. Pod koniec nieco, mam wrażenie, ponad miarę opisywane są dzieje ruchów socjalistycznych – kolejnych protestów, odezw, pochodów i procesów oraz egzekucji. Mógł to być jednak wymóg cenzorski (czytany przez mnie egzemplarz pochodził z lat 80-tych).