Ais i Zan wracają do bazy i od razu muszą stawić czoła Sathamowi. Naukowiec wciąż jeszcze próbuje położyć kres misji bohaterów. Mężczyźni z ekspedycji łączą się z ziemskimi kobietami. Z połączenia materiału genetycznego powstają zdegenerowane olbrzymy. Satham chce wykorzystać je w swoim złowrogim celu.

Po dużo lepszym trzecim tomie, kolejny album to spore rozczarowanie. Już na początku trudno się odnaleźć w niespójnościach fabuły. Ais i Zan wracają z wyprawy, która mogła im zająć najwyżej kilka miesięcy. Na miejscu jednak zamiast pary mutantów w rezerwacie zastają dobrze rozwinięte i dość gęsto zaludnione miasto. Nikt się temu nie dziwi, a narrator nie tłumaczy nam tak gwałtownego przeskoku w czasie.

Mimo atrakcyjnych elementów (szalony naukowiec, ptaki-mutanty, armia olbrzymów), akcja nie wciąga. Dość łatwo ucieka w znany i mało pasjonujący schemat z tomu "Ludzie i potwory". W czwartym albumie wyraźnie ujawnia się demoniczna natura Sathama, analogia do Szatana staje się naprawdę jaskrawa. Szkoda tylko, że mechanizm przyswajania przez ludzi skłonności do złego został zilustrowany w tak płytki i naiwny sposób.