Na początku można poczuć się zdezorientowanym. Pod datą 23 lutego jakiś człowiek zwraca się do nas per Państwo i sugeruje, że to my snujemy opowieść o przypadkowym mężczyźnie, któremu przydzielimy losowe imię i życiorys. Jan zostaje wpakowany do nieokreślonej nyski i wypakowany w jakimś - jak mniemam - szpitalu. Dostaje do ręki zeszycik i ma w nim robić notatki. A najlepiej stworzyć jakąś ciekawą i niebanalną historię.

Historia z zeszyciku jest historią o Janie - nadzwyczajnym okuliście mieszkającym najprawdopodobniej w najbardziej niezwykłym miejscu na świecie, mianowicie w Mieście Szklanych Słoni.

Mam wrażenie, że miastem jest pierwsza lepsza polska tak zwana "dziura". To kwestia genialnego opisu, dzięki któremu widzimy coś zupełnie innego. Jan okulista patrzy na świat przez inne okulary. Dla nas to trochę niezrozumiałe i jeszcze bardziej wariackie. Ucząc swoich pacjentów nowego postrzegania tego, co przed oczami, uczy także nas. Kolorowe spojrzenie jest również spojrzeniem prześwietlającym - Jan demaskuje wiele realnych współczesnych problemów. Naszych problemów. Feminizm, homoseksualizm, zdrada. Jan jest lekkoduchem, któremu w pewnym momencie życie zawali się na głowę. Dostanie kobietę i będzie musiał zacząć nowe życie.

Uważam, że książka jest rewelacyjna. Z pewnością stanie się rajem badawczym dla polonistów - jest autotematyczna i można ją interpretować na różne sposoby. Gorąco polecam.