Schowek

"Bo widzisz, szczęście i zadowolenie to stan umys... pokaż

"Bo widzisz, szczęście i zadowolenie to stan umysłu, zupełnie niezależny od tego, co masz, co robisz i w jakim stanie jest Twoje zdrowie."






Spotkaliście się kiedyś z przekształcaniem waszych myśli w rzeczywistość. Myślę, że wielokrotnie, począwszy od codziennych, prostych czynności do życiowych, wielkich wydarzeń. Nie każdy z nas jednak analizuje swoje myśli pod kątem rzeczy jakie nas spotykają. Odkąd usłyszałam o Prawie Przyciągania, moja fascynacja ludzkim umysłem i mocą kreowania przez niego naszego życia ciągle wzrasta. "Alchemia szczęścia" traktuje ten temat troszkę z innej strony, dlatego nie mogłam przegapić okazji zaznajomienia się z przemyśleniami autorki.

Bogusława Krause to absolwentka kierunku technologia żywności i żywienie człowieka na Wydziale Nauk o żywności i Rybactwa, stąd pewnie jej pierwsza książka nawiązująca do odchudzania i prawa przyciągania. Autorka osobiście poznała Ester i Jerry’ego Hicksów uczestnicząc w ich wykładach. Wiedzę, którą posiada stara się wykorzystywać w swoim życiu, a do tego zajmuje się swoimi pasjami, takimi jak pływanie czy jazda konna.

Poszczególne rozdziały poradnika uszeregowane są tematycznie, odnośnie różnych pojęć jakie napotykamy w naszym życiu. Autorka stara się dowieść tezy, że nasza myśl stwarza rzeczywistość wokół nas na wielu polach. Spytacie jakich? Pracy, miłości, zdrowia czy naszych pragnień i marzeń. Co ważne i co może was totalnie zaskoczyć: Myślą przewodnią książki jest egoizm. Bogusława Krause bowiem uświadamia czytelnikowi, że wszystko co robimy, nieważne z jakich pobudek, robimy tylko i wyłącznie dla siebie. Pomoc ludziom czy wszelkie inne pola, na których możemy zrobić coś dla innych, wynikają wyłącznie z pragnienia naszego dobrego samopoczucia. Zgadzam się z tą tezą, mimo kontrowersji jaką za sobą niesie.

Autorka dzięki pierwszoosobowej narracji i częstym wtrącaniu żartów, zyskała moje uznanie. Prosty język, używanie wprost do czytelnika wielu pytań, skłania do natychmiastowej kooperacji z autorką. I co ważne, Bogusława Krause nie używa techniki "masło maślane", ukazane są bowiem konkrety z codziennymi sytuacjami, na które jak się okazuje mamy wpływ. Autorka często odnosi się do nauki, zaznaczając, że jest "niekompletna i nieskończona", nie można więc z góry zakładać, że tylko to co udowodnione jest faktem. Przytacza nawet postacie z historii, które za swoje nowatorskie jak na tamte czasy poglądy, ponosiły śmierć. Nie da się zaprzeczyć, iż daje do to myślenia. Ciekawym fragmentem są wywody dotyczące wpływu myśli na nasz układ nerwowy i hormonalny oraz pojęcie efektu placebo, o którym pewnie każdy z was słyszał. Niewiarygodne działanie placebo podczas brania tabletek antykoncepcyjnych to najbardziej szokująca informacja o jakiej się ostatnio dowiedziałam.

Jako gatunek ludzki jesteśmy skłonni do obarczania za nasze niepowodzenia w życiu wszystkiego, tylko nie samych siebie. A może właśnie w tym tkwi sekret? Może wszystko zależy wyłącznie od nas i naszego nastawienia? Warto zapoznać się poradnikiem "Alchemia szczęścia. Nieważne, co robisz, ważne co myślisz" i skonfrontować nasze poglądy. Może kiedyś, w przyszłości nauka o pozytywnym myśleniu zagości na uniwersytetach jako jedna z oficjalnych nauk. Polecam. ukryj

"Tak, jesteśmy bowiem ograniczeni w swych działan... pokaż

"Tak, jesteśmy bowiem ograniczeni w swych działaniach, nie jesteśmy wszechmocni. Jesteśmy ludźmi świadomymi swych zalet i wad, ograniczonymi przez nasze starania jak i w naszych działaniach, jakkolwiek ogromne by one nie były, a nasze możliwości kształtowania rzeczywistości i wpływania na nią są niewielkie!"



Śmierć to jedyna sprawiedliwość na świecie. Nikt z nas nie jest w stanie jej oszukać, bowiem po każdego przyjdzie w odpowiednim czasie. Co jednak zrobić, gdy umiera nam ktoś bardzo bliski, lub przyjaciel potrzebuje naszej pomocy w okresie żałoby? I czy można na ten temat napisać poradnik?

Freya v. Stülpnagel po samobójczej śmierci swojego syna, zaniechała wykonywania zawodu adwokata celem pomocy innym. Tragedia jaka ją spotkała, spowodowała całkowity zwrot w życiu, jaki dotychczas prowadziła. Autorka jest członkiem stowarzyszenia "Osieroceni Rodzice" w Monachium, w którym jako psychoterapeuta udziela rad rodzinom, które straciły najbliższych, pisze mowy pożegnalne oraz organizuje nabożeństwa żałobne.

Poradnik dzieli się na siedem głównych rozdziałów dotyczących śmierci. Autorka nawiązuje do istoty żałoby, samobójstwa, mocy żałoby czy odejścia na wieczność członków rodziny: rodziców, dziecka, brata lub siostry oraz ukochanej osoby. Nie zabraknie również odniesienia do szczególnie ważnych dni w roku jak chociażby Boże Narodzenie czy zbawiennej mocy rytuałów. Poradnik zawiera także rady dla otoczenia, które musi radzić sobie z żałobą bliskiej osoby.

Przyznam, że do wyboru tego tytułu skłoniła mnie ciekawość. Ciekawość dotycząca potraktowania tematu żałoby i porad w tym przedmiocie. Większość ludzi, w tym ja, podchodzi bowiem sceptycznie do takiego rodzaju publikacji. Zapytacie dlaczego? Dlatego, że każdy z nas inaczej przeżywa śmierć drugiego człowieka, trudno więc nam zrozumieć udzielanie rad akurat w tym drażliwym i delikatnym temacie. Okazało się jednak, że książka w swojej istocie jest głęboko refleksyjna. Nie bez znaczenia jest fakt, iż autorka sama doświadczyła bolesnej straty, ma więc swoiste "doświadczenie" w tej materii.

Dość niespodziewanym okazało się poruszenia w rozdziale dotyczącym śmierci partnera lub partnerki, tematu związków homoseksualnych. To dość spore zaskoczenie, a dla osób zainteresowanych cenne rady. Ciekawie został również potraktowany wątek śmierci samobójczych. Na uwagę zasługuje również szata graficzna poradnika oraz wplatane w poszczególne rozdziały, nastrojowe wiersze i obrazy. To dobre połączenie, strofy przy pomocy zdjęć potrafią na chwilę zatopić się w specyficzny nastrój refleksji i melancholii.

Książka "Bez Ciebie. Wsparcie po stracie bliskiej osoby" z pewnością nie uczyni cudu. Cierpienie spowodowane śmiercią kogoś bliskiego nie ominie was za sprawą poradnika. Jednakże, wskazówki w nim zawarte, mogą przyczynić się do zrozumienia pewnych zachowań i nie popełniania błędów w przyszłości.


ukryj

„Zołza jest miła. Jest słodka jak brzoskwinia. Uśm... pokaż

„Zołza jest miła. Jest słodka jak brzoskwinia. Uśmiecha się i jest kobieca. Ona tylko nie podejmuje decyzji pod pręgierzem strachu, że zostanie bez mężczyzny”



Koleżanka z pracy powiedziała mi, że kupiła świetną książkę. Światowy, bestsellerowy poradnik, który mówiąc kolokwialnie połknęła bardzo szybko w jeden wieczór. Nie mogłam nad tym faktem przejść obojętnie. Pożyczyłam więc „Dlaczego mężczyźni kochają zołzy”. Stwierdziłam, że akurat świetnie się złożyło, gdyż całkiem niedawno czytałam inny poradnik o podobnej tematyce „Silna i kobieca. Jak wzmocnić swój magnetyzm”, którego recenzję możecie znaleźć TUTAJ. Założyłam, że porównam sobie obie książki i rady dla kobiet w nich zawarte.

Autorce, Sherry Argov udało się napisać książkę o której dzisiaj mowa oraz jej kontynuację pt. „Dlaczego mężczyźni poślubiają zołzy”, które wydano w 30 językach na całym świecie. Do tego jej poradniki doczekały się adaptacji teatralnej, publikowano je również w około 50 magazynach takich jak „Cosmopolitan”, „Elle” czy „Glamour”. Sherry Argov wystąpiła również w wielu programach telewizyjnych.

Słowo zołza nieodłącznie kojarzyło mi się do tej pory z wredną, egoistyczną babą, która sprawuje kontrolę nad swoim partnerem, nie pozwalając mu o niczym decydować. Dlaczego więc autorka w ten sposób zatytułowała swój poradnik? Dlatego, że pojęcie zołzy w jej wykonaniu jest zgoła odmienne. Zołza to bowiem kobieta niezależna, znająca swoją wartość, mająca swoje pasje, asertywna ale i szczyptę egoistyczna w dążeniu do swoich celów. Zołza to sprawna manipulantka, ale nie w całkowicie negatywnym tego słowa znaczeniu. W opozycji do zołzy stoi natomiast miła dziewczyna, czyli kobieta, która nadskakuje swojemu facetowi, całe życie podporządkowuje tylko jemu, jest nadopiekuńcza i pozbawiona poczucia własnej wartości. Bez partnera u swego boku czuje się nic nie warta.

Poradnik w głównej mierze przedstawia nam 100 zasad atrakcyjności, które kobieta powinna sobie przyswoić i wprowadzać w życie, aby podsycać uczucie swojego partnera. Dowiecie się jak zachowywać się na pierwszych randkach, co na nich gotować, co robić, a czego nie robić. Kiedy pójść z mężczyzną do łóżka czy jak zachowywać się asertywnie gdy czujemy, że obiekt naszych zainteresować traci dla nas swoją uwagę. Zasady te zostały opracowane na podstawie rozmów jakie Sherry Argov przeprowadzała z wieloma mężczyznami.

Cała książka napisana jest z duża dawką humoru, dlatego czyta się ją bardzo szybko. Ten zabawny poradnik przeznaczony jest dla kobiet, które dopiero wchodzą w jakieś nowe relacje bądź mają w planach nowy związek. Dla osób, które są już w wieloletnim związku, niektóre specyficzne sytuacje opisane w ramach stu zasad, uzmysłowią jedynie jakie błędy popełniło się na samym początku znajomości. I uwierzcie mi, nie jest to zbyt pocieszające. Największy uśmiech na mojej twarzy spowodowały opracowane przez autorkę style zrzędzenia. Dlaczego? Dlatego, że odnalazłam tam samą siebie :)

Porównując „Dlaczego mężczyźni kochają zołzy” z poradnikiem „Silna i kobieca. Jak wzmocnić swój magnetyzm” stwierdziłam, iż ten pierwszy bardziej nastawiony jest na praktyczne zachowania na początku znajomości, natomiast drugi pozwala skupić się wyłącznie na własnej kobiecości. Obydwa natomiast stanowią doskonałe uzupełnienie.

Nie ze wszystkimi poradami przedstawionymi przez autorkę się zgadzam. Kobieta owszem powinna być ciut egoistyczna, nie powinna być zawsze miła i uległa, a od czasu od czasu powinna umieć tak zmanipulować by postawić na swoim bez wiedzy partnera. Ale, to tylko sucha teoria. Gdy do tego dołączy się miłość i przywiązanie to trudno te zasady zawsze stosować by być superbabką. Warto na pewno o nich pamiętać i od czasu do czasu którąś wprowadzić w życie, gdy rutyna zaczyna dopadać nasz związek.

Mój główny zarzut dotyczy przekonania autorki, jakoby kobieta musiała w wielu sytuacjach grać określoną rolę. Chwalić faceta za wszystko co zrobi, nawet gdyby to było jedynie wyjęcie listów ze skrzynki pocztowej czy udawać, że nie obeszło nas za bardzo jego wieczorne wyjście z kolegami. Moim zdaniem tak się po prostu nie da. Być może na początku znajomości się to sprawdza, ale co potem? Ile można mieć twarzy i jak długo można tłamsić prawdziwe uczucia? Mimo tego, wiele jej rad można wziąć sobie do serca, aby podgrzać trochę atmosferę wzajemnych relacji.

Kiedyś słyszałam, że kobiety kochają wyłącznie tych mężczyzn, którzy nimi pomiatają, a pomiatają tymi, którzy je kochają. Wydaje mi się, że jest w tym ziarnko prawdy. Dlatego warto znaleźć złoty środek, aby od czasu do czasu stać się jędzą na przemian z miłą kobietką. To przecież też pewnego rodzaju urozmaicenie. Ten poradnik może wam otworzyć oczy na wiele życiowych sytuacji. Polecam.
ukryj

"Mit, że miłość to uczucie, jest najbardziej pows... pokaż

"Mit, że miłość to uczucie, jest najbardziej powszechny i najbardziej zakorzeniony w świadomości kolejnych pokoleń ludzi tej ziemi".


Na rynku wydawniczym znajdziemy dużą ilość poradników traktujących o miłości, budowaniu wzajemnych relacji w związkach, czy dotykających stricte tematu udanego seksu. Ciekawa więc byłam, jaką formę obierze tego typu publikacja, która w odróżnieniu od nowoczesnych poradników, została wyłącznie oparta na wartościach chrześcijańskich.

"Laboratorium miłości. Tom 1: Przed ślubem" to publikacja powstała pod redakcją Zbigniewa Kaliszuka, absolwenta zarządzania i marketingu Szkoły Głównej Handlowej. Autor od 2002 r. angażuje się w działalność społeczno-religijną, był liderem Akademickiego Stowarzyszenia Katolickiego Soli Deo z Warszawy, a od 2010 r. współpracuje z portalem Opoka i prowadzi blogi na portalach internetowych. Obecnie pracuje jako analityk biznesowy w renomowanej firmie, oraz jest redaktorem naczelnym gazety "Niecodziennik".

Pierwszy tom cyklu jest zbiorem wykładów, kazań i rozmów, dotyczących tajemnicy miłości, podzielonych na dziesięć części. Publikacja dotyka takich sfer ludzkiego życia, jak sposoby na odnalezienie miłości, czystość przedmałżeńska, radzenie sobie z seksualnymi pokusami czy odróżnianie miłości od zauroczenia. Wszystkie części, ujęte w jedną całość są pokłosiem spotkań organizowanych przez ASK Soli Deo. W publikacji znajdziecie wypowiedzi psychologów, seksuologów, księży czy nawet aktorów. Posłuchacie Adama Szustaka, ks. Marka Drzewieckiego, Radosława Pazury i innych.

Publikacja pod redakcją Zbigniewa Kaliszuka jest książką skierowaną głównie do katolików, którzy wchodzą w dorosłe życie i poszukują odpowiedzi na nurtujące ich pytania dotyczące zasad wiary chrześcijańskiej w kontekście związków damsko-męskich. Zadeklarowany ateista lub niepraktykujący katolik, sięgnie po ten zbiór raczej z ciekawości lub w celu obalenia argumentów przedstawianych w książce. Zapytacie dlaczego? Otóż wszystkie porady dotyczące budowania przez młodych ludzi przyszłej instytucji małżeństwa, ukazane zostały w kontekście nauczania Kościoła, w związku z tym wiele twierdzeń z pewnością nie przekona zwolenników wolnych związków i wolnej miłości w ogóle. Nie polecałabym więc tego zbioru czytelnikom, którzy na wstępie odrzucają nauczanie Kościoła w tym temacie, tym bardziej, że dość moralizatorski przekaz może nieco zniechęcać.

Nie od dzisiaj wiadomo, że religia chrześcijańska i w konsekwencji nauczanie Kościoła neguje wiele współczesnych zjawisk czy mód w temacie relacji damsko-męskich. I właśnie do tych zagadnień odnoszą się osoby zaprezentowane w zbiorze. W książce znajdziecie więc argumenty przemawiające za wstrzemięźliwością seksualną przed ślubem, tłumaczenie negatywnych skutków mieszkania w konkubinacie, czy idei wolnych związków. Trzeba przyznać, że nawet mocno "liberalny katolik", jeśli można użyć takiego określenia, z pewnymi założeniami przedstawionymi w zbiorze może się zgodzić. Często bowiem, wyznawcy religii chrześcijańskiej znają jedynie bardzo pobieżnie przyczyny takiego, a nie innego. konserwatywnego podejścia do kwestii małżeństwa. W tym kontekście więc, lektura pierwszego tomu cyklu Laboratorium miłości może okazać się źródłem bezcennej wiedzy, z którą niekoniecznie trzeba się zgadzać i praktykować.

Ciekawostką i równocześnie wielkim zaskoczeniem była dla mnie rozmowa z Radosławem Pazurą, który przedstawił genezę zmiany swojego światopoglądu na temat związków i co za tym idzie, pozytywnych zmian w jego życiu. Przyznam, że do tej pory postrzegałam tego aktora zupełnie inaczej i pewnie wielu czytelników po przeczytaniu książki będzie miało podobne odczucia. Trzeba również podkreślić, iż zbiór ten nie jest poradnikiem typowo psychologicznym, gdyż psychologii jest w nim naprawdę bardzo mało. Nazwałabym go raczej drogowskazem dla osób pragnących rozpocząć wspólne życie, zgodne z nauką Kościoła.

Przyznam, że lektura pierwszego tomu Laboratorium miłości okazała się absorbującym doświadczeniem, dzięki któremu poznałam odpowiedzi na najbardziej nurtujące mnie pytania, odnośnie twardych, katolickich reguł w relacjach damsko-męskich. Nie oznacza to oczywiście, że nagle zmieniłam swoje podejście do tych spraw i stałam się zagorzałą antagonistką konkubinatu. Jestem natomiast bardzo ciekawa kolejnego tomu zatytułowanego "Po ślubie", którego premiera planowana jest na czerwiec. Jeśli interesuje was taka tematyka, zachęcam do przeczytania.
ukryj

"Jeżeli wydaje Ci się, że coś jest niemożliwe, pam... pokaż

"Jeżeli wydaje Ci się, że coś jest niemożliwe, pamiętaj, iż to tylko Twoje przekonanie, oparte na doświadczeniach, a nie na rzeczywistości. Być może, gdy zmienisz strategię, rzeczy niemożliwe staną się możliwe."

Brakuje wam czasami wytrwałości w dążeniu do osiągnięcia wyznaczonego celu? A w realizacji waszych marzeń przeszkadzają wam nawyki, które trudno wyeliminować z codziennego życia? Na te wszystkie niedogodności istnieje jedno, proste rozwiązanie – połączenie nawyku z wytrwałością, czyli wypracowanie w sobie nawyku wytrwałości.

Anna Kuraszyńska to absolwentka psychologii stosowanej na Uniwersytecie Jagiellońskim. Jej praca zawodowa skupie się w głównej mierze na nurcie behawioralno - poznawczym i humanistycznym. Autorka stara się pomagać ludziom w udoskonaleniu swojego życia poprzez strategię małych kroków.

"Nawyk wytrwałości. Jak go wykształcić metodą małych kroków" to poradnik podzielony na pięć rozdziałów. Pierwszy rozdział o ogólnej treści, przedstawia istotę wytrwałości i powszechnych problemów związanych z tą cechą. Kolejne cztery rozdziały dotykają tematów porzucenia różnego rodzaju nałogów: odchudzania, wykonywania wymarzonej pracy oraz trwania w szczęśliwym związku z drugą osobą. Cała publikacja ukazuje możliwości wypracowania w sobie nawyku wytrwałości, poprzez systematyczne działanie.

Autorka niniejszej książki stara się uzmysłowić czytelnikom, iż jedynie metodą małych kroków, człowiek jest w stanie osiągnąć zamierzone cele. Zgodnie z tą teorią, proces pozbycia się kłopotliwego nałogu w postaci palenia papierosów musi zostać rozłożony w czasie. I trudno nie zgodzić się z ta tezą w przypadku ludzi, którzy z dnia na dzień rzucają całkowicie palenie, by po jakimś czasie do niego powrócić. Takie działanie ma efekt krótkotrwały i niezadowalający. Analogicznie sytuacja przedstawia się w odchudzaniem. Zbyt restrykcyjna dieta, którą nagle wprowadzamy do naszego organizmu, skutkuje chwilową utratą wagi, by w końcowym rezultacie przybrać efekty jojo. Te dwa przywołane przeze mnie przypadki potwierdzają teorię autorki. W poradniku znajdziecie opis strategii małych kroków. Znajdziecie również odpowiedź na pytania dotyczące jej praktycznego zastosowania w życiu.

Najciekawszym rozdziałem w całej publikacji jest rozdział o wymarzonej pracy. Autorka zadaje konkretne pytania, pod wpływem których czytelnik może sobie uświadomić wiele spraw. Wartym podkreślenia jest również mnogość cytatów przywoływanych w treści poradnika. Cytatów, często śmiesznych ale i pouczających. Przekrój twórców tych złotych myśli jest naprawdę duży, od Marka Twaina do Vincenta van Gogha. Jedyne co może zakłócać odbiór całej publikacji są na szczęście nieliczne nawiązania do Boga i istoty człowieka w jego obliczu. Uważam, że w poradniku o takim charakterze, sprawy religii powinny zostać pominięte.

Książka jest cieniutka, posiada zaledwie sto cztery strony, nadaje się więc doskonale na jeden wieczór. Anna Kuraszyńska stara się dotrzeć do odbiorcy prostym i przejrzystym językiem, ukazując docierające do wyobraźni przykłady i porównania. To niewątpliwie atuty tego poradnika.

Publikacja "Nawyk wytrwałości. Jak go wykształcić metodą małych kroków" zmotywowała mnie do wypracowania silniejszego nawyku wytrwałości, skoncentrowanego na konkretnych obszarach mojego życia. Dowodem na taki stan rzeczy jest niniejsza recenzja, która powstała w oparciu o jedną z rad autorki: "Gdy nie chce ci się czegoś zrobić, wstań i to zrób". Nie musiałam na szczęście wstawać, wystarczyło otworzyć laptopa… Polecam.
ukryj

"Nie robiąc nic, de facto wspierasz system - uśw... pokaż

"Nie robiąc nic, de facto wspierasz system - uświadom to sobie! Tym ludziom zależy na tym, byś był bierny i posłuszny."




"Spiskowa teoria dziejów" to w ostatnich czasach dość często używane określenie, nie tylko na świecie, ale również w naszym kraju. Różnorakie teorie, ukazujące jakoby naszym światem rządziła światowa elita stają się coraz bardziej popularne na forum publicznym. Wystarczy zajrzeć do sieci i wyszukać strony alternatywnych mediów, by przekonać się o rosnącym zainteresowaniu tą właśnie tematyką. Czy rzeczywiście jesteśmy sterowani przez wyselekcjonowaną grupę ludzi jak zwierzęta w hodowli? Autor niniejszej książki jest o tym przekonany.

Mikołaj Rozbicki, z wykształcenia politolog, były policjant. Autor określa siebie jako badacza istnienia, życia i wszechświata. Od wielu lat zajmuje się zgłębianiem i promowaniem tajników wiedzy szeroko pojętej ezoteryki, ufo, spisków, zjawisk paranormalnych i innych tajemnic naszej egzystencji. W sieci możecie znaleźć stronę Mikołaja Rozbickiego nazwaną "Czas przebudzenia". Autor obecnie mieszka we Wrocławiu, nazywany jest polskim Davidem Icke.

"Nowy porządek świata. Wszystko rozgrywa się w naszych umysłach" to publikacja podzielona na osiem rozdziałów. Autor zarysowuje w swojej książce obraz naszej planety jako więzienia, w którym manipulacja jest częścią codziennego życia każdego człowieka - ciebie, mnie, nas wszystkich. A prawda jest ukrywana, by obywatele Ziemi nie przebudzili się z letargu w jakim pozostają do dnia dzisiejszego.

Na samym początku zaznaczę, że odbiorcami powyższej książki powinni być czytelnicy zaznajomieni chociaż w małym stopniu z tematyką poruszaną na jej łamach przez Mikołaja Rozbickiego. Autor bowiem jedynie w wąskim zakresie skupia się na faktach świadczących według niego o dziejowym spisku globalnych elit. Książka opiera się w głównej mierze na wskazówkach, jak nie dać się zmanipulować i otworzyć oczy na ukrywaną od wieków prawdę. Czytelnikom zaczynającym swoją przygodę z alternatywną wizją naszego świata, której promotorem jest autor, radziłabym na początku skorzystać z innych źródeł, które dadzą pełny obraz przedstawianych tez. W moim przypadku tematyka ta od wielu lat nie jest mi obca, więc lektura książki Mikołaja Rozbickiego nie była swoistą nowością.

Autor w ograniczonym zakresie przekazuje wiedzę dotyczącą faktów na temat NWO czyli New World Order (Nowy porządek świata). W publikacji znajdziecie nawiązania do masonerii, spisku Iluminatów, centralizacji władzy, channelingu, ufo, teorii paleoastronautyki oraz wielu innych zagadnień. Zaznaczyć należy, iż są to jedynie krótkie wycinki i nawiązania, bowiem autor skupia się na zupełnie innej płaszczyźnie. Celem przedstawionych wywodów jest skłonienie czytelników do porzucenia biernej postawy wobec działań globalnej elity. Dlatego też przykłady na które powołuje się Mikołaj Rozbicki, typu żywność genetycznie modyfikowana czy masowe szczepienia ludności są jedynie środkiem do pobudzenia świadomości czytelnika.

Bardzo ważnym w mojej opinii jest wcześniejsze zapoznanie się z poruszaną przez autora tematyką, gdyż poglądy i tezy przedstawione w książce są delikatnie rzecz biorąc mocno kontrowersyjne. Rzec by nawet można, że niektórzy autorzy science-fiction nie pokusiliby się o takową fabułę świata przedstawionego w swoich dziełach. Sadzę, że polemika z poglądami autora, które co ważne cechuje spójność i logika, wymaga naprawdę otwartego umysłu, nie ograniczonego żadnymi barierami światopoglądowymi. Nie da się ukryć, że teza jakoby obce cywilizacje wstępowały w szeregi naszego społeczeństwa i podstępnie realizowały swój niecny plan, może wzbudzać różnorodne emocje. A jest to tylko jedna z wielu informacji, jakie prowokują do dyskusji. I nie martwicie się, temat zamachu na World Trade Center i katastrofy smoleńskiej nie został pominięty. To co może częściowo irytować w odbiorze książki to pewna powtarzalność wywodów autora. Powtarzanie do skutku tych samych myśli, może bowiem przynieść odwrotny skutek do zamierzonego.

Czy żyjemy w Matrixie? Czy macie przeświadczenie, że w naszym świecie coś się nie zgadza? Jeśli jesteście zatwardziałymi sceptykami to z pewnością nie jest to lektura dla was. "Nowy porządek świata. Wszystko rozgrywa się w naszych umysłach" Mikołaja Rozbickiego to książka dla ludzi z otwartym umysłem. Nawet jeśli nie zgadzacie się z wieloma poglądami, jakie przedstawia autor warto poczytać o alternatywnej wizji świata. Może właśnie po tej lekturze nadejdzie wasz czas przebudzenia…
ukryj

"Gdyby każdemu dziecku i młodemu człowiekowi stwo... pokaż

"Gdyby każdemu dziecku i młodemu człowiekowi stworzyć odpowiednie warunki do rozwijania jego kreatywności, okazałoby się, że wszyscy jesteśmy "nieprzeciętni". A wówczas wszelkie wyniki badań i skale normatywne trzeba byłoby szybko zrewidować."



Kreatywność to w ostatnich latach bardzo modne słowo. Bycie kreatywnym postrzegane jest przez innych jako wybicie się ponad przeciętność, oryginalność i egzaltacja siebie. Po lekturze najnowszej publikacji Dagmary Gmitrzak, jestem przekonana, że osobą kreatywną może być każdy z nas. Wszystko bowiem zależy od właściwego podejścia.

Ze twórczością autorki miałam już okazję się spotkać przy lekturze poradnika "Inteligencja serca. Jak otworzyć serce i doświadczać miłości". Dagmara Gmitrzak to trenerka rozwoju osobistego, dziennikarka oraz terapeutka technik holistycznych. Absolwentka Instytutu Stosowanych Nauk Społecznych Uniwersytetu Warszawskiego oraz podyplomowego dziennikarstwa. Autorka od ponad dziesięciu lat prowadzi autorskie warsztaty i szkolenia dla firm. W swoim dorobku może poszczycić się wydaniem pięciu książek.

Poradnik "Obudź swoją kreatywność" składa się z trzech głównych części. Część pierwsza skupia się w dużej mierze na teorii kreatywności, cechach osób twórczych czy powiązań kreatywności z duchowością. Część druga to podróż w swoje wnętrze. Dowiecie się w niej o typach inteligencji, wewnętrznym krytyku oraz kim jest człowiek renesansu. Ostania, trzecia część to etapy procesu twórczego, jego blokady jak również sposoby na włączenie twórczego potencjału. Cała ta treść kryje się pod barwną okładką, która jak mniemam nie bez przyczyny zawiera w sobie tak żywe kolory.

Zamierzeniem autorki było z pewnością zainspirowanie czytelnika do zmiany podejścia do samego siebie. Dagmara Gmitrzak próbuje bowiem przekonać nas do prostej prawdy – każdy z nas nosi w sobie pokłady kreatywności. Problem w tym, że nie każdy potrafi tę energię w sobie znaleźć i następnie wykorzystać. Dlatego też autorka zawarła w swojej publikacji wiele przydatnych wskazówek jak wkroczyć na drogę tworzenia. Służyć temu mają liczne ćwiczenia praktyczne czy odniesienia do wielu znanych osobistości takich jak Jan Paweł II, Wanda Rutkiewicz czy Paulo Coelho. Na podkreślenie zasługuje również fakt licznych nawiązań autorki do nauk takich jak fizyka kwantowa, filozofia czy psychologia. Dzięki temu zabiegowi, teorie głoszone na łamach poradnika, nabierają prawdopodobieństwa. Dzięki temu łatwo uwierzyć, że każdy z nas może odnaleźć swoją kreatywność, a to już pierwszy krok do rozwinięcia własnej mocy twórczej.

Rozdziały, które zwróciły moją szczególną uwagę i które mogą również zaciekawić was to rodzaje inteligencji i przyporządkowanie ich do konkretnych zawodów. Nie sądziłam, że można wyróżnić ich aż tak wiele. Czytelnik podczas czytania tych opisów automatycznie analizuje swoją osobowość i dopasowuje siebie pod konkretny rodzaj inteligencji. Na uwagę zasługuje również fragment dotyczący wybranych cech twórczych osób oraz nawiązanie do inspirującej listy Johna Goddara.

Czytanie książki ułatwia świetna szafa graficzna w postaci wielu akapitów poprzedzonych pionowymi kreskami. Dobrym pomysłem było również wplatanie w partie tekstu i na początku rozdziału ciekawych cytatów znanych ludzi. To dobry przerywnik w lekturze. Dla sympatyków muzyki, autorka przygotowała również do pobrania ze strony wydawnictwa pliku mp3 ze złotymi prawami twórczości.

Kiedyś mówiono, że potrzeba jest matką wynalazku. Uważam, że ta stara mądrość jest nadal aktualna. Publikacja Dagmary Gmitrzak pewnie nie obudzi w was nagle kreatywności, być może jednak wzbudzi jej potrzebę. A wtedy macie możliwość stać się człowiekiem renesansu… Polecam.

ukryj

"Ludzie, którzy rozumieją to, że sami tworzą praw... pokaż

"Ludzie, którzy rozumieją to, że sami tworzą prawdę o własnej rzeczywistości i życiu, stają się wolni i spokojni".


Wszelakie poradniki przedstawiające liczne złote rady jak żyć, bardzo często nie różnią się między sobą. Z pewnością jest to jeden z głównych powodów nie sięgania po tego typu publikacje przez czytelników, mających już za sobą lekturę kilku podobnych do siebie książek. Warto więc w tym kontekście opowiedzieć o perełce w morzu poradników, do jakiej udało mi się dotrzeć. Perełce wyróżniającej się na tle innych tego typu publikacji.

Klaudia Pingot to trener rozwoju osobistego, mówca motywacyjny i coach, twórca programów szkoleniowych, jak również co ciekawe była oficer CBŚ KGP. Autorka przeszła wiele szkoleń, zarówno w kraju jak i za granicą, a od dłuższego czasu prowadzi własną działalność gospodarczą. Lubi sport, intensywnie uprawia pływanie i biegi długodystansowe. Uważa, że nasza przyszłość zależy wyłącznie od naszych pragnień.

"SpecBabka. Obudź w sobie kobiecą moc!" to poradnik którego nadawcą jest kobieta, skierowany wyłącznie do kobiet. Całość publikacji została podzielona na dwanaście rozdziałów. Rozdziałów bardzo różnie nazwanych, począwszy od "gwiezdnych wojen", a skończywszy na "żylecie". To książka mająca na celu zmotywowanie czytelniczek do zapoczątkowania potrzebnych zmian w swoim życiu.

Klaudia Pingot napisała trzysta cztery strony książki, której poszczególne elementy konstrukcyjne nie przystają do idei tradycyjnego poradnika. Pierwszym, widocznym elementem jest dość ryzykowny zabieg w postaci kierowania przez autorkę, w sposób bezpośredni, swoich przemyśleń wprost do odbiorcy tekstu. W taki oto sposób, każda czytelniczka doświadcza wrażenia, jakby książka skierowana była właśnie specjalnie do niej. Tę ciekawą formę uzupełniają liczne fragmenty napisane w formie listów do czytelniczek. Czytając cały poradnik możecie mieć wrażenie, że został on napisany tylko i specjalnie dla was. To trafiony zabieg, który niewątpliwie zachęca do zagłębiania się w kolejne strony publikacji. Poza tym pozwala niejako "zaprzyjaźnić" się z autorką.

Jak przedstawia Klaudia Pingot, SpecBabką może stać się każda z nas. Rady, jakie stają się treścią jej książki, dotyczą zmian w życiu kobiet. Zmian dotyczących wielu aspektów naszego życia, które na co dzień spychamy w głęboką podświadomość. Obszary o jakie zahacza autorka to realizowanie pasji, samoocena, brak umiejętności podejmowania decyzji, rozwój czy poczucie życiowego zadowolenia. Te i wiele innych kwestii zostało przedstawionych w sposób lekko humorystyczny, z pewną dozą sarkazmu i zdrowego podejścia. Nie ze wszystkimi radami i przemyśleniami autorki trzeba się zgodzić, jednakowoż, trzeba przyznać, że w wielu obszarach ma bezdyskusyjną rację.

Interesującym zabiegiem okazują się również wplecione w tekst poradnika komentarze trzech osób: wewnętrznego krytyka, realistki i marzycielki. Bardzo fajny zabieg, dowcipnie przedstawiony, oddziałuje na własne przemyślenia czytelniczek. Zainteresować może was również metoda czterech pytań kartezjańskich, porównanie prawa przyciągania do łowienia ryb, rozmowy stwórcy z istotą czy ćwiczenie pt. "metalustro". Publikacja naszpikowana jest wieloma takimi smaczkami. Poza tym na końcu książki znajdziecie inspirujące wywiady z prawdziwymi specbabkami, czyli kobietami spełnionymi życiowo.

Język jakim posługuje się autorka to bardzo proste słownictwo, nastawione na konkretny przekaz informacji. W tekście nie znajdziecie zbędnych opisów, czy rozwlekłego podejmowania konkretnego tematu. Autorka urozmaica książkę, wrzucając co chwilę coś innego.

"SpecBabka. Obudź w sobie kobiecą moc!" to książka, do której będę zaglądać bardzo często, gdyż jej jednokrotna lektura jest po prostu niewystarczająca. Nie twierdzę, że poradnik Klaudii Pingot obudzi w was natychmiast kobiecą moc. To raczej książka, która być może obudzi w was motywację do zmian. Z pewnością skłania do przemyśleń i wewnętrznych refleksji. Sama jego konwencja odbiega znacznie od kształtu typowej dla tego gatunku publikacji. Warto więc zajrzeć.
ukryj

"Talent to mit. W zasadzie każdy może dojść do poz... pokaż

"Talent to mit. W zasadzie każdy może dojść do poziomu mistrzowskiego, jeśli podejmie odpowiedni wysiłek i będzie trenować według odpowiedniego planu."



Posiadacie jakiś talent? Czy może w jakiejś dowolnej dziedzinie jesteście mistrzami i inni zwyczajnie wam zazdroszczą? Jeśli tak, to pewnie uważacie się za wybrańców losu. Nie każdy bowiem rodzi się z talentem i nie wszyscy mogą pochwalić się nadzwyczajnymi umiejętnościami. A co, jeśli pojęcie talentu w ogóle nie istnieje? Co, jeśli wszystko zależy wyłącznie od naszej wytrwałej pracy?

Artur Król to psycholog, trener i coach, którego specjalizacją jest praca z nieśmiałością, tworzeniem pewności siebie jak również pomoc w odszukaniu szczęścia i radości ludziom, którzy źle ulokowali swoje uczucia. Jest autorem wielu publikacji i artykułów, na co dzień pracuje w Warszawie, prowadząc indywidualne oraz grupowe spotkania. Pisarz fascynuje się również gotowaniem oraz literaturą fantasy i science-fiction.

Poradnik opiera się na jednej, głównej tezie – talent w takim znaczeniu jakim go używamy w życiu codziennym nie istnieje. Każdy od urodzenia ma takie same szanse odnieść sukces i stać się ekspertem w konkretnej dziedzinie. Wszystko to zależy wyłącznie od uwarunkowań społecznych i własnej pracy. Publikacja składa się z ośmiu rozdziałów. Dowiecie się z niej jak wygląda konfrontacja mitu talentu z rzeczywistością, jak wyglądają cechy celowego ćwiczenia czy jakie pułapki mogą na was czyhać w drodze do osiągnięcia upragnionego poziomu.

Do przeczytania poradnika Artura Króla skusił mnie kontrowersyjny tytuł, który zachęca do zajrzenia w treść książki. Od dziecka bowiem słyszymy, że ktoś ma talent do śpiewania, malowania czy grania na instrumentach. Twierdzenie więc o nieistnieniu talentu w takiej postaci, było dla mnie dość abstrakcyjną myślą. Autor próbuje przekonać czytelnika, że każdy z nas od urodzenia jest swoistą "tabula rasa", na której prowadzone życie kształtuje nasze zdolności do konkretnego poziomu. Według trenera talent jest zwykłym mitem, wpajanym ludziom od pokoleń. Podczas czytania przemyśleń autora, po głowie chodziło mi jedno pytanie: "Co w takim razie z geniuszem Mozarta? Najbardziej znanym cudownym dzieckiem." Poczułam się mile zaskoczona, gdy ten temat został ujęty w poradniku, co oznaczało, że autor nie boi się trudnych pytań i przede wszystkim ich nie unika. Nie będę zdradzać jakie kontrargumenty w tym wątku Artur Król zawarł w swojej książce.

Ciekawą wątkiem, jaki może zainteresować czytelnika jest zasada 10 000 godzin. Stosowanie tej reguły podobnież uczyni z nas eksperta i mistrza w danej dziedzinie. Z pewnością dla nikogo nie jest tajemnicą, że trening czyni mistrza, jednakowoż teoria świadomego treningu jest dość intrygująca swoim nowatorstwem. Dla osób, które głębiej zainteresują się tym tematem, autor przygotował zestawienie cech celowego ćwiczenia. Fragmenty, które mogą zwrócić waszą szczególną uwagę to przytaczane badania naukowców, teoria genialnych idiotów czy informacje dotyczące czasu pracy.

Pomimo wielu argumentów jakich użył Artur Król, nie jestem skłonna uwierzyć, że wrodzony talent nie istnieje. Zgadzam się z życiową prawdą, jakoby ciężka praca nad sobą oraz przede wszystkim systematyczność wyrabiały w nas pewne zdolności, jednakże wychodzę z założenia, że rozwój w pewnych dziedzinach nie jest dla wszystkich tak samo dostępny. Lekturę poradnika "Talent nie istnieje" można potraktować jako ciekawostkę i motywację do dalszej pracy nad sobą i eliminowaniem własnych słabości.

ukryj