Komentarze użytkownika eratomuza

Bardzo mi miło wtrącić co nie co do łyżwiarskiego wątku. Ja łyżwiarstwo figurowe bardzo lubię ogladać, w zasadzie od początki lat 90-tych jeszcze jako mała dziewczynka. Ostatnio jednak zauważyłam, że ten sport nieco przyblakł, denerwuje mnie to, że już nasza telewizja tego nie transmituje, jedynie tylko na internetowej stronie (itvp) są jeszcze drobne relacje, ale to już nie to samo, co dawniej. Niedawno w gazetach pisano o tym, że łyżwiarstwo za...

Bardzo mi miło wtrącić co nie co do łyżwiarskiego wątku. Ja łyżwiarstwo figurowe bardzo lubię ogladać, w zasadzie od początki lat 90-tych jeszcze jako mała dziewczynka. Ostatnio jednak zauważyłam, że ten sport nieco przyblakł, denerwuje mnie to, że już nasza telewizja tego nie transmituje, jedynie tylko na internetowej stronie (itvp) są jeszcze drobne relacje, ale to już nie to samo, co dawniej. Niedawno w gazetach pisano o tym, że łyżwiarstwo za...

Naprawdę polecam tę ksiązkę, po mistrzowsku opowiedziana fabuła,nie tylko przeobrażenie Maszy Mironowej. Cała gama towarzyszy klubu śmierci okazuje się być bardzo osobliwymi ludźmi. Jeżeli do tego towarzystwa wmiesza się Fadorin, naprawdę robi się ciekawie.

Książeczka jest naprawdę przeurocza, bardzo autentyczna. Narrator dzięcięcy jest bardzo wiarygodny, a dodatkowym atutem jest dobrze oddana atmosfera radzieckich czasów. Książka ponadczasowa, ujmuje dzięcięcą ufnością, naiwnością i aurą beztroskiego dzieciństwa.

Ja czytałam ,,Doktorów'' ponad rok temu i nie mogłam się oderwać, choć musze przyznać, że kiążka, oprócz tego, że naprawdę jest fascynująca, potrafi być przytłaczająca. Dla mnie jako kobiety ( wtedy już z mężem myśleliśmy o dzieciątku) ukazuje, jaka jest naprawdę cena kariery. Poza tym już na przykładzie tej książki, osadzonej w realiach końca lat 50-tych i 60-tych w Stanach Zjednoczonych widać, że pewne normy etyczne, których lekarze teoretycz...

Ksiązka naprawdę jest bardzo dobra. Współcześni pisarze amerykańscy piszą ksiązki, które są gotowymi scenariuszami do filmu. Nie można oderwać się od czytania, literatura na bardzo dobrym poziomie.

Moje odczucia też były podobne. Ja utknęłam przy tomie, w którym najbardziej barwną postacią był wampir Regis ( bodajże był to to czwarty tom). Całości sagi nie czytałam. Powieści o wiedźminie czytało się o wiele gorzej niż opowiadania, w których Sapkowski zabłysnął poczuciem humoru i barwną fabułą. Powieści to takie popłuczyny po świetnych opowiadaniach o księżniczce Pawetcie, Ciri, diabole, który ,,grozi, że dupczyć będzie'', królewnie-strzygow...

Zgadzam się. W ,,Adieu" Grzegorczyka mamy pełną gamę osobowości. Główni bohaterowie są księżmi, ale są ukazani jako normalni ludzie, można powiedzieć, pospolici grzesznicy. Każdy z nich ma swoją własną historię.Pisarz nie kreśli swoich bohaterów na dobrych i złych. Po prostu pisze jak jest w rzeczywistości w naszym kościele, co można zaobserwować w dobie wyrastających jak grzyby supermarketów, bogacenia się społeczeństwa, a jednocześnie wciąż sil...