Wydaje się, że proza Lema poszła już w zapomnienie pod obwałami literatury fantasy i czeka, jak Angus Parvis i Pirx w Fiasko (Lem Stanisław) "Fiasku" - na zmartwychstanie. Ona jednak żyje i daje o sobie znać, chociaż Birnamski Las nowych pomysłow próbuje odebrać jej życie.
Opisy. Jaką trzeba mieć wyobraźnię i wiedzę, że nakreślić tak sugestywny krajobraz na Tytanie, jaką wrażliwość artystyczną, żeby pokazać to co w rzeczywistości jest martwe, jak żywe.
Birnamski Las - kto dzisiaj czytuje MacBeta? Kto wie, co to takiego jest?
A uwaga o krajobrazie ziemi, jako o tworze całkowicie celowym i służącym życiu biologicznemu i o krajobrazie pusty, nie służącym niczemu, bo nie ma w nim życia, ożywianym jedynie ludzką wyobraźnią i lękami? To literatura pierwszej wielkości.
A przecież to dopiero pierwszy rozdział. Potem jest coraz lepiej i coraz trudnie. Teoria gier, rozwiązania i przybliżenia mini-max, klincze wojenne - a wszystko to przeplatane nie tylko wartką fabułą, ale niezwykłymi opisami kosmosu. Trochę trzeba sięgnąć do encyklopedii, podręczników matematyki wyższej, historii filozofii, ale to przecież pestka dla zapalonych czytelników. Prawda?