Dodany: 19.11.2019
|
Autor: Olimpia
"Mojemu pokoleniu, a i trochę młodszym też, należałoby - dzisiejszą modą - rozdać ordery za samo istnienie. Zwłaszcza my powinniśmy już dawno dostać po krzyżu, bo jesteśmy żywym okazem świadczącym, że jakąś nadludzką siłą jednak można było ten PRL przeżyć. A przecież wszystkim wiadomo, nie tylko z licznych prac naukowych, że przeżyć się tego nie dało i dlatego, kto mądry, ten się z przyjściem na świat rozsądnie wstrzymywał aż do roku 1989.
Niestety, niektórzy w czasach PRL zajmowali się nie tylko utrzymywaniem organizmu przy życiu, ale także pracowali..."
(fragment wstępu)
Marian Buchowski pisarz, publicysta. Absolwent filologii polskiej i (podyplomowo) psychologii wpływu społecznego. Był redaktorem miesięcznika społeczno-kulturalnego "Opole" i "Trybuny Opolskiej", rzecznikiem prasowym wojewody, kierownikiem działu public relations w Elektrowni Opole, wykładowcą dziennikarstwa na Uniwersytecie Opolskim. Laureat kilkunastu ogólnopolskich konkursów na reportaż. Wyróżniony Nagrodą "Życia Literackiego" (1978), a przez Krajowy Klub Reportażu uhonorowany Nagrodą im. Ksawerego Pruszyńskiego (1988). W 2014 r. otrzymał odznakę honorową "Za zasługi dla Województwa Opolskiego".
Opublikował książki: "Jestem" (wiersze, 1971), "Szara masa i ludzie" (reportaż, 1977), "Taboret hegemona" (zbiór reportaży, 1988), "Diabelski młyn" (zbiór reportaży, 1988), "Edward Stachura. Biografia i legenda", 1992; II wydanie 1993), "Buty Ikara. Biografia Edwarda Stachury" (2014), "Wieko. Felietony dla częściowo zmarłych oraz ledwo żywych" (2017). Współautor kilkunastu książek z zakresu literatury faktu.
[Wojewódzka Biblioteka Publiczna im. E. Smołki w Opolu, 2019]