Mnie po przeczytaniu tej książki uderzyło jedno: że można tak łatwo, tak kolorowo i tak przeuroczo pisać o najzupełniej zwykłych ludziach. Podziwiam autora, że dał radę opisać bohaterów tak lekko, tak oczywiście i tak... bezstronnie, a z sympatią.
I zaczęłam wierzyć, że mnie też się może wszystko w życiu przytrafić.

To książka nie tylko na lato ;) - to książka najbardziej na te wszystkie dni, kiedy nie lubimy siebie w lusterku i wydajemy się sobie tak beznadziejnie pospolici.

Jedyne czego mogłabym się czepiać, to zakończenie. Ale za opis perypetii zdjęcia Miśka z papieżem jestem w stanie je wybaczyć.