"Dziewczę ze Słonecznego Wzgórza" zawiera dwa opowiadania. Pierwsze, dłuższe - od którego książka wzięła tytuł - to opowieść o pięknej, podziwianej od dzieciństwa przez wszystkich Synnöwe i rozrabiace Torbjörnie.

Synnöwe to ukochana córka bogatych właścicieli gospodarstwa zwanego Solbakken (Słonecznym Wzgórzem). Wzrasta spokojnie i szczęśliwie.

Torbjörn - który jest właściwie głównym bohaterem opowieści - mieszka w zagrodzie Granlien (Sosnowe Zbocze), do którego nie dociera tyle słońca, co do Solbakken. Chłopak od urodzenia jest uważany za pechowca, ponieważ na chrzcie otrzymał imię pechowych przodków. By zła natura chłopaka nie doszła do głosu, ojciec bije go za każde przewinienie. Jednak to niewiele daje i Torbjörn - mimo iż ma dobre serce - jest jednym z największych rozrabiaków w okolicy. Dopiero miłość do Synnöwe jest w stanie go odmienić.

Drugim opowiadaniem zamieszczonym w tej książce jest "Marsz weselny". Nazwałabym go minisagą rodzinną. Składa się z historii miłosnych, których bohaterami są Ole Haugen i jego potomkowie. Ole był grajkiem, który na dzień swojego ślubu napisał piękny marsz. Legenda powiadała, że para, która pierwsza przy jego dźwiękach pojechała do kościoła i została nim powitana po powrocie do domu, była bardzo szczęśliwa.

Marsz towarzyszy wszystkim potomkom Haugena, choć w różny sposób.

Z tych dwóch opowiadań bardziej podobało mi się drugie. Oba mają w sobie specyficzny klimat Skandynawii. Granlien przypominało mi trochę zagrodę z "Błogosławieństwa ziemi", choć z pewnością opowiadania te nie podobały mi się tak, jak książka Hamsuna. Jednak jeśli ktoś lubi literaturę skandynawską, z pewnością chętnie przeczyta również "Dziewczę ze Słonecznego Wzgórza".

Polecam przede wszystkim żeńskiej części społeczności czytającej.