„JESTEŚMY O WIELE DŁUŻEJ MARTWI NIŻ ŻYWI, DLATEGO JAKO UMARLI POTRZEBUJEMY DUŻO WIĘCEJ SZCZĘŚCIA.
Być martwym to jak spać.
Kładziesz ciało, ale nie do łóżka, tylko do ziemi.
Potem musisz wytłumaczyć Bogu, dlaczego wolisz być martwy, a nie żywy.
A jeśli go nie przekonasz, wymazuje ci mózg, i musisz zaczynać życie znowu od początku.”

*

„ŚNI MI SIĘ, ŻE MOJA MAMA UMIERA. ZOSTAWIA MI PUDEŁKO Z BICIEM SWEGO SERCA.”

*

„Kiedy dziecko umarło, Bóg ugotował je w mamałydze.
Bóg jest kucharzem, mieszka w ziemi i zjada umarłych.
Swoimi ogromnymi zębami może rozgryźć wszystkie trumny.
W każdym nowym mieście wygrzebuję dołek w ziemi przed naszym wozem cyrkowym, wkładam do środka rękę, a potem głowę i słucham, jak Bóg  pod ziemią oddycha i przeżuwa. Czasami chcę się do niego całkiem przekopać, ale boję się, że mnie ugryzie.
BÓG JEST ZAWSZE GŁODNY.”

*

„MÓJ TATA UMARŁ NA NIEOBECNOŚĆ. MOJA MAMA ŻYJE W OMDLENIU. MOJA SIOSTRA JEST TYLKO CÓRKĄ MOJEGO TATY. DORASTAŁAM STOPNIOWO.”

*

„Między mną a mamą powietrze jest pełne dziur.”

*

„Babcia gotuje i mówi do dziecka: pilnuj mamałygi i zamieszaj ją łyżką, ja wychodzę przynieść drewna.
Kiedy babcia wychodzi, mamałyga mówi do dziecka: jestem taka samotna, nie pobawisz się ze mną?
I dziecko wchodzi do garnka”

Dlaczego dziecko gotuje się w mamałydze (Veteranyi Aglaja)