Książka: Wyjście z cienia

Pierwszy raz czytałam "Wyjście z cienia" jeszcze w latach osiemdziesiątych, kiedy odbierało się tę powieść jako wyraźną metaforę ówczesnych czasów i sytuacji politycznej. Wznowienie przyjęłam z radością, ale i z obawą, jak też w dzisiejszych czasach odbierać się będzie tę powieść, należącą przecież bezsprzecznie do gatunku political fiction. Czy bardzo się zestarzała? Zaskoczyło mnie, że zupełnie nie. Świat, w którym żyje wraz z rodziną i przyjaciółmi główny bohater - szesnastoletni Tim, to...

Jak wyglądałby świat po napaści przez kosmitów? Pewną odpowiedź na to pytanie przynosi nam Janusz Zajdel w „Wyjściu z cienia”. Pokojowo usposobieni kosmici Proksi ratują Ziemię przed napaścią wrogo nastawionych obcych. Za ten szlachetny gest i akt dobrej woli Ziemianie zobowiązują się utrzymywać wysłanników proksyjskich na swojej planecie. W ten sposób nawiązują się stosunki przyjacielskie pomiędzy dwoma gatunkami. Chociaż ludzie zupełnie nie znają kosmitów, przyjmują ich z należytą wdzięczno...

Dawno nie czytałem fantastyki, ale ostatnio, gdym przechodził w bibliotece obok półki z rzeczoną, wpadł mi niespodziewanie w ręce pan Zajdel. Pamiętając, że podobały mi się i "Limes...", i "Cylinder...", i przypomniawszy sobie jakieś strzępy opinii na temat wymienionej w tytule książki, pochodzące z grupy książkowej, zabrałem się do czytania. Pokrótce. Młody chłopiec, Tim, dostrzega rysy w otaczającej go rzeczywistości. To, co do tej pory było oczywiste, przestaje takie być. A jaka to rzeczyw...

Ta książka najpierw długo stała na półce mojej matki, potem nieco krócej już - na mojej, nim po nią sięgnęłam. Sądziłam, że zaraz ją odłożę, ale nie, wciągnęła mnie i z wielką satysfakcją wracałam do niej przez kilka kolejnych wieczorów. Cóż mnie tak ujęło... hm... zapewne akcja, która rozwija się jakby zbyt wolno, a jednocześnie w ten sposób, że po prostu korci nas, aby dowiedzieć się, co będzie dalej. Kim są tak naprawdę Proksowie, dlaczego próbują wytępić mrówki, na jakich zasadach funkcjonuj...

Głuchy łoskot wstrząsa ścianami bunkra.

Ale to dopiero początek. Jazgot narasta.

Uciec! Uciec jak najdalej.

W osiemdziesiąt lat po pierwszym kontakcie z Obcymi życie na Ziemi toczy się normalnie. Panuje pokój, dobra są rozdzielane dość równomiernie, a gospodarka jest ustabilizowana. Mało kto pamięta o zmorach poprzedniej epoki: o przeludnieniu, głodzie, niedoborze energii i dewastacji środowiska. O astronomicznych sumach przeznaczanych na wydatki zbrojeniowe, na nikomu niepotrzebne badania kosmiczne.

Po Wielkiej Wojnie zlikwidowano dawne i zawiłe podziały terytorialne i zastąpiono je nowymi - kwadratami.

Nad bezpieczeństwem Ziemi czuwają mieszkańcy Proximy Centaura, którzy rozbili inwazyjną flotę bestialskich Elgomajów. To dzięki pomocy Proksów ludzie zorganizowali się od nowa, to krążące na okołoziemskich orbitach statki Obcych chronią Ziemię przed ponownym atakiem. Proksowie już nie muszą bezpośrednio ingerować w ziemskie sprawy.

Ludzie potrafią się już upilnować sami, dla niepokornych i zbyt dociekliwych czekają obozy pracy.
Proksowie dyskretnie nas obserwują, w każdej chwili gotowi udzielić braterskiej pomocy.


[Wydawnictwo SuperNOWA, 2007]

Książkę czyta się znakomicie, akcja jest ciekawa, mnóstwo w niej intrygujących zagadek do rozwikłania. Aż chce się czytać i dowiedzieć „co dalej?”. I wszystko byłoby idealnie, gdyby nie dwa ostatnie rozdziały. Rozwiązanie akcji jest kompletnie wyssane z palca i niemal dokładnie pasuje do klasycznego antycznego dramatu, w którym autor namieszał i nie miał pomysłu co dalej, więc trzeba było raz, dwa ściągnąć z Olimpu Zeusa, żeby posprzątał, ustawił wszystkich do pionu i „potem żyli długo i szczęśl...