Dodany: 27.04.2015
|
Autor: ilia
Jacek Bocheński – pisarz, autor m.in. powieści z czasów cesarstwa rzymskiego "Boski Juliusz" (1961) i "Nazo poeta" (1969), w których pokazał etyczne problemy władzy, jej wynaturzania się i degeneracji w drodze do dyktatury, a też – na przykładzie wygnanego Owidiusza – relacje władzy z niepokornymi, czy nie dość pokornymi, twórcami. W czasach PRL-u odczytywane były przez czytelników niemal jak powieści współczesne w antycznym kostiumie, co nie do końca było intencją autora, dla którego antyk jest epoką znaną i żywą.
Działacz opozycji, współtwórca i redaktor podziemnego kwartalnika literackiego "Zapis" (1978-81), publicysta i eseista, publikujący w drugim obiegu (za "Stan po zapaści", będący zapisem rzeczywistości stanu wojennego z perspektywy szpitalnego łóżka, otrzymał nagrodę "Solidarności"). W latach 1997-99 prezesował Polskiemu PEN Clubowi, w r. 2006 został laureatem Nagrody Polskiego PEN Clubu im. Jana Parandowskiego.
"Krwawe specjały włoskie" to trzy opowiadania, napisane w latach 1974-76, o włoskim terroryzmie lat 70. Autor opisuje porwanie wnuczka jednego z najbogatszych ludzi na świecie, bunt w więzieniu i porwanie wysoko postawionego prokuratora. Fabuła jest tu pretekstem do postawienia uniwersalnych pytań o granice odpowiedzialności za słowa i czyny, o początki manipulacji, o okoliczności, w jakich państwo może – dla dobra jednostki – poświęcić autorytety i zasady, o to, kiedy jednostka musi podporządkować się woli aparatu państwowego, a także pytania o sens demokracji.
[Agora SA, 2009]