Książka: Przygody Tomka na Czarnym Lądzie

Od czasu wyprawy łowieckiej do gorącej Australii minął rok. Nawet nie kalendarzowy, zaledwie dziesięć miesięcy szkolnego. Dla niecierpliwego czternastolatka czas ten jednak był niemalże równy wiekom, wydawało mu się, że wakacje nigdy nie nadejdą. W pierwszym tomie rozstajemy się z bohaterem w Warszawie, po jego powrocie do domu opiekunów – wujostwa Karskich. Rozłąkę z ojcem osładzają mu obietnica spotkania w przyszłym roku i plany wyprawy do wnętrza Afryki. Łowy tym razem mają być prywatnym ...

W drugiej części powieści Tomek wyrusza do Afryki, aby łowić dzikie zwierzęta! Podróżnicy mają nadzieję zobaczyć lwy, lamparty, goryle, żyrafy, hipopotamy, słonie i nosorożce. Mają też nadzieję wytropić legendarne zwierzę zwane okapi. Tomek wraz z ojcem, Panem Smugą i dzielnym bosmanem Nowickim powoli odkrywają Czarny Ląd, napotykają nieznane im plemiona Pigmejów i Masajów oraz biorą udział w emocjonujących łowach i obserwują plemienne zwyczaje mieszkańców Afryki. Podczas jednej z wypraw przyjaciele oraz wierny pies Dingo ratują życie chłopcu, który samodzielnie postanawia schwytać nosorożca.

[Muza SA, 2005]

Pierwszą książką z serii przygód Tomka Wilmowskiego, którą przeczytałem był „Tomek na Czarnym Lądzie”. Tak bardzo mi się spodobała, że później przeczytałem prawie wszystkie książki z tej serii. Wspaniałe przygody, liczne informacje o afrykańskich kulturach, o odkrywcach i o faunie i florze tego tajemniczego kontynentu to cechy tej książki. Gorąco polecam ją wszystkim dzieciom.

Po "Tomka na Czarnym Lądzie" sięgnęłam po lekturze "Tomka w krainie kangurów". Pierwszą książką byłam zachwycona, drugą zaś mniej. Uważam, że pierwszy tom przygód wesołego chłopca miał interesujący początek, a następnie wciągający rozwój akcji. A może to towarzystwo sympatycznych kangurów zadecydowało o mojej ocenie powieści? Pierwszego "Tomka" polecam nie tylko miłośnikom flory i fauny Australii. Pozdrawiam.