Książka: Moskwa-Pietuszki

I Arcydzieło literatury pijackiej – najłatwiej do takiej szufladki schować poemat „Moskwa – Pietuszki”. Smakowitych alkoholowo-libacyjnych kąsków jest tu aż nadto. Żubrówka, kolendrówka, piwo żygulowskie, wermut, kubańska… Wnikliwe analizy wpływu poszczególnych trunków na stan ciała i umysłu spodobają się każdemu amatorowi czegoś mocniejszego. Ba, może nawet taki amator zarechocze od czasu do czasu przy lekturze. Ale śmiech to będzie raczej pusty. Bo, jak się tak głębiej zastanowić, to bardziej...

Nikt mi nie kazał zachwycać się rosyjską duszą, szukać jej głębi i stawiać na piedestale. Nikt mi nie kazał czytać Dostojewskiego, Tołstoja, Turgieniewa, Bunina czy Bułhakowa. Nikt mi też nie kazał wziąć do ręki dzieła Wieniedikta Jerofiejewa - „Moskwa-Pietuszki”. I nie powinien. Bo to kolejna książka, która ukazuje prawdziwe wnętrze rosyjskiej duszy. Jednak tym razem nie tak wzniosłej, jaką można spotkać u wyżej wymienionych pisarzy, nie tak romantycznej, inteligentnej i wybuchowej, a zwykłej, ...

Jerofiejew jest pisarzem świetnym, posiadającym rzadką umiejętność opisu zwykłych zdarzeń i ludzi jako godnych uwagi i szacunku! "Moskwę-Pietuszki" przeczytałam w absolutnym zdumieniu, że ktoś tak może pisać! Oczywiście znam twórczość Hłaski, Hrabala, ale Jerofiejew okazał się mi bliższy. Polecam szczególnie tym, którzy sądzą, że literatura rosyjska to tylko "Zbrodnia i kara" Dostojewskiego!

Próbowałam wszystkich przepisów na opisane w książce koktajle. Efekty przeszły moje najśmielsze oczekiwania. "Łzy komsomołki" pozostaną mi w pamięci na resztę życia. Jeśliby przyjąć tylko takie kryterium oceny tej książki, to w pełni zasługuje na ocenę: rewelacyjna. Ma ona jednak jeszcze szereg innych zalet. Wydaje się, że jest najlepszym opisem realiów najszczęśliwszego z ustrojów w najszczęśliwszym z państw. Bo prawda jest taka, że świat jaki jest, najlepiej widać z dołu. A może należałoby...

Wieniedikt Jerofiejew (1938-1990) – jeden z najważniejszych dwudziestowiecznych pisarzy i dramaturgów rosyjskich.

ARCYDZIEŁO PROZY ROSYJSKIEJ

„Moskwa-Pietuszki może w naiwnym odbiorze sprawiać wrażenie rwącego potoku bezładnej, alkoholicznej maligny. To jednak pozór. W istocie mamy do czynienia z kunsztowną, wielopiętrową parabolą w szatach ludowego śmiechowiska; z opowieścią o bezwyjściowości rosyjskiego losu, z którego ucieczką jest jedynie pijaństwo, ale i ono prowadzi donikąd. To niespełnialne marzenie o wolności, z szaleństwem rozpasanych parodii i przedrzeźniań, z wielką kupą gorzkiego śmiechu, spuentowanego bezlitosnym, zimnym ciosem stali” - pisał Andrzej Drawicz, wybitny tłumacz literatury rosyjskojęzycznej. Nazywał Jerofiejewa „rosyjskim Kafką”.

[Wydawnictwo Literackie, 2008]